Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

ΜΑΚΑΡΙ

Μακάρι να με ντύνανε με ρούχα παρδαλά
στο δρόμο να μ' εκθέτανε να κάνω τον παλιάτσο
να διασκέδαζα μικρούς ανθρώπους και μεγάλους
αλλά...
στο δρόμο δα με βγάλανε κάτω από το στράτσο.

Μακάρι να με ορίζαν βλάκα, να μη μου δίνουν σημασία
και κρέατα ολημερίς να έπρεπε να ψήσω
για τους ανθρώπους τους απλούς, μα πάλι τι αδικία
αντί γι' αυτό με στείλανε στην κάλπη να ψηφίσω.

Μακάρι όλοι να με λέγατε ψυχάκια και τρελό
και υπαλλήλους στο δαφνή συνάχεια να παιδεύω
τη χάρη δεν μου κάνατε, μονάχα ένα καπέλο
μου  δώσατε μην καίγομαι σαν μαύρος που δουλεύω.

ΤΟΚ ΤΑΚ ΤΟΚ

Τοκ τακ τοκ τακ
ένας ήχος είναι και αυτός
τοκ τακ τοκ τακ
κανείς δεν σκέφτηκε ότι έτσι
μπορει να ακούν καποιοι το χρόνο να κυλάει

Όλοι κάπως τα ακούμε
όλα διαφορετικά ηχούνε.
Αλλιώς ο γιος
κι η κόρη αλλιώς.