ΔΕ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙ΄ΑΥΤΑ

Ποια είναι η ανάγκη αυτή
που σπρώχνει το κορμί
και την επιθυμία
να έρπω σε λάσπες υγρές
και κοπριά
παρέα με το σώμα
που το κορμί ποθεί.

Έγω έξω από τον κόσμο
και μέσα σε αυτόν
να κυλιέμαι σε εμετούς
και να χαϊδεύω με το σάλιο μου
το σάλιο ενός ανθρώπου
να δαγκώνω με τα δόντια μου
τα δόντια του
πατούσες να ρουφώ ως το λαρύγγι.

Τα νύχια μου βαθειά
μέσα στη σάρκα
η σάρκα ένα κουμπί
που αφήνει τη φωνή
να ηχεί μέσα στο σύμπαν
να ζωγραφίζω τον κόσμο με το αίμα
και το σπέρμα.

Βίαιες πράξεις
σε ένα βίαιο κόσμο
γεμάτο πάθη κι έρωτα
με συνοδεία κουστωδία
το σαρδόνιο χαμόγελο
να με κοιτάει κάθε φορά
που σπαράζει το είναι μου
ανάμεσα απ' τους μηρούς
σφιχτούς του σώματος παρέα.

ΑΦΟΥ

Σε αναζήτηση ξανά της αλήθειας...
Ποια είναι αλήθεια;
Αλήθεια;
Αλήθεια έχουμε κρίση;
Μήπως τελικά δεν έχουμε;
Οι δηλώσεις των πολιτικών
αυτό τεκμηριώνουν
αφού.
Μήπως η οικονομία δεν ανεβαίνει;
Έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα
αφού.
Και οι άλλοι που βγαίνουν
και λένε πως τα στοιχεία είναι ψεύτικα
ή λάθος ερμηνευμένα,
τα μαγαζια κλείνουν κι ο κόσμος άνεργος
αφού.
Οι νέοι φεύγουν κάθε μέρα
αφού.
Ο κόσμος είναι μες στη μεσοπολεμική κατάθλιψη
αφού.
Ποια είναι η αλήθεια;
Κι ο πωλητής της vodafone, της wind, της cosmote
καινούριο συμβόλαιο να μου πουλήσει θέλει
και ρωτάω ξάστερα και μου απαντά ευθέως...
Μόνο αυτοί κατέχουν την αλήθεια
αφού.

ΚΑΙΓΟΜΑΙ

Χορεύω
Αργά
Νωχελικά
Χορεύω
Εγώ
Ο γέρο-τράγος
Αιθέρια αρώματα λαδιού
Αναδύονται
Ιδρώνω
Στραγγίζει το κορμί
Ατμίζει το δέρμα
Καίγομαι
Κλείνω τα μάτια
Καίγομαι
Απολαμβάνω
Το κάψιμο
Εξαγνισμός
Ή
Τιμωρία

CONTINUE 9...8...7....6.(INSERT COIN)..5....4...3....2...1...

Μπορώ να ξοδεύω τη ζωή μου
το χρόνο μου να ρίχνω κατοστάρικα.
Ναι!!!! Σας πάω πίσω,
κατοστάρικα μέσα στα φλιπεράκια.
Χρόνο έχω; Σίγουρα δεν έχω χρήμα.
Θα κοιτώ την ευκολία μου.
Παίζω παιχνίδι μέχρι εκεί που με παίρνει
με αυτό το ένα κατοστάρικο.
Ποτέ δεν συνεχίζω.
Πέμπτο επίπεδο... Ας είναι.
Τέταρτο... ας είναι.
Μετά θα βαρεθώ
θα πάω στο καινούριο,
τον οβολό πάλι θα ρίξω...
Πάλι στο πέμπτο,
άντε το πολύ, καμιά φορά,
έκτο.
Και πάλι στο επόμενο
και πάλι στο επόμενο.
Ποτέ μου σχέση δεν προκαίνω να αναπτύξω,
ούτε με τα παιχνίδια μου.
Μόνο το χρόνο μου σκορπίζω.
................................................................

Θέλω μια, θέλω έναν.
Να αναπτύσσω σχέση.
Γιατί εκεί που δεν το περιμένεις,
αν ρίξεις κι άλλο οβολό και συνεχίσεις
αντί τα πάλι παρατήσεις
θα δεις εκεί  που φαίνεται πως πας να τελειώσεις
νέα επίπεδα πιο συναρπαστικά
παράλληλα πιο δύσκολα έρχονται μπροστά σου.
Και τον υπέρτατο κακό σαν έφτασε η ώρα να σκοτώσεις
ήρθε σαν όαση να σε ηρεμήσει to bonus stage...
Και το παιχνίδι τελικά δεν έχει τελειωμό.
Κάπως έτσι είναι και οι σχέσεις...

ΣΚΕΨΕΙΣ Α.Φ.

Ένας περίπατος στο πάρκο.
Πιάνo στη λίμνη γυμνές μελωδίες αφηγείται.
Δυο χέρια αφήνουν το σφιχτό τους κράτημα.
Κεφάλια σκυφτά ή σκυθρωπά;
Πουλιά φεύγουν και πάλι, θα έρθουν την άνοιξη.
Την άνοιξη...
Άραγε θα έρθει φέτος η άνοιξη;
Δεν μιλάμε για οικονομίες.
Δεν μιλάμε για δείκτες και στατιστικές.
Δεν μιλάμε για αυτά που κάθε μέρα μας μουδιάζουν.
Δεν μιλάμε για αυτά που στραμπουλίζουν την επιθυμία.
Δεν μιλάμε...
Τελεία.
Σσσσσσσσσσσσσσσσσς.
Ας ακούσουμε το πιάνο στη λίμνη.
Ας περπατήσουμε μόνοι στο πάρκο.
Ας δούμε τα χέρια να αφήνονται και να πιάνονται
πιο σφιχτά.
Τα σκυφτά σκοτεινά κεφάλια να σηκώνονται.
Να ψάχνουν στον ορίζοντα αυτό το περιβόητο φως
του δικού μας ήλιου.




Υπέροχη μουσική έχει εδώ
http://www.aspafoutsi.gr/

ΛΟΝΔΙΝΟ 2013

Θέλω να γίνω ο τέλειος άνθρωπος.
Να γίνω ο ιδανικός πολίτης.
Ο εργατικός υπάλληλος.
Ο καλύτερος χομπίστας.
Πώς θα μπορούσε ένα παιδικό τραύμα
να με επηρεάσει στον τρόπο σκέψης μου;
να σκέφτομαι πως πάλι δεν είμαι ελεύθερος.
Όλες οι επιλογές μου,
όλα τα πιστεύω μου,
καθορίζονται από τις εμπειρίες μου
και από τις μέχρι τώρα βιολογικές εμπειρίες
των γονιδίων μου.
Ακόμα κι αν αποτύχω, η φύση δεν χαμπαριάζει
κάποιοι θα πετύχουν.
Κάποιοι θα γίνουν οι τέλειοι άνθρωποι,
οι ιδανικοί πολίτες,
οι εργατικοί υπάλληλοι,
οι καλύτεροι χομπίστες...
Το νόημα της ζωής είναι τίποτα.
Δεν υπάρχει.
Μόνο η επιβίωση.
Η δική μας
και των γονιδίων μας.
Το τέλειο, το ιδανικό, το εργατικό, το καλύτερο
κρίνονται μόνο εκ του αποτελέσματος
και είναι πάντα σχετικά.

ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑ

Αν γίνω πυροτέχνημα,
να σκάσουν τα κομμάτια μου ψηλά στον ουρανό
να περπατάς στο δρόμο να σε ποτίζω με το αίμα μου
να αράζεις στο μπαλκόνι σου, να πίνεις το ποτήρι σου,
"πλιτς"· το μάτι μου να αιωρείται στο ποτό σου,
να βγεις από το λεωφορείο, μίζερος απ' τη δουλειά
και να πατήσεις τα εντόσθια μου στο πεζοδρόμιο,
να ανοίξεις την τηλεόραση και να δεις στο σύνταγμα
όλους αυτούς να τρώνε την καρδιά μου ζωντανή
λίγο πριν για πάντα αυτή σιγήσει.
Άραγε τότε θα κουνήσεις τον κώλο σου,
θα ξεκολλήσεις το μυαλό σου
από την ιδιωτεία σου
και τα "ατομικά σου δικαιώματα".

ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑ

Άραγε θα είναι αρκετό...;

Αν γίνω πυροτέχνημα...

Να σκάσουν τα κομμάτια μου ψηλά στον ουρανό

να περπατάς με την ομπρέλα,

να βρέχει με το αίμα μου

να γυρνάς βρώμικος, ιδρωμένος με το λεωφορείο,

να γλιστράς στα εντόσθια μου στο δρόμο

ν' αράζεις, να τα πίνεις στην ταράτσα,

ο οφθαλμός μου -splitz-,

να αιωρείται στο ποτό σου

να παίζει η τηλεόραση, στο σύνταγμα

να τρώνε την καρδιά μου

λίγο πριν σιγήσει

για να βλέπεις.

Άραγε θα είναι αρκετό...;

Να ξεκολλήσει κώλος και μυαλό

από την ιδιωτεία

και τα "ατομικά σου δικαιώματα".

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΙΙ

Μιλάω εγώ και οι πέντε εαυτοί μου.
Και οι εαυτοί μου απαντούν.
Μου μιλάνε για τις εικόνες που θα έβλεπα
και για τις ζωές που θα ζούσα,
αν τους είχα αφήσει να κυριαρχήσουν.
Μα όσο με θέλγουν αυτές οι φαντασίες,
αυτές οι ζωές των άλλων,
τόσο τα πόδια μου και τα χέρια μου και το κεφάλι μου
και το σώμα μου και η καρδιά μου και η ψυχή μου,
ειδικά η ψυχή μου...
Είναι χτισμένα σε μπετό.
Όπως μετρώ τις μέρες να αποχαιρετούν μία-μία,
όπως βλέπω τα καλοκαίρια και τα χρόνια μου να στερεύουν,
έτσι, πολυσχιδής, ζω στη φαντασία και στο μούδιασμα.
Ζω σε διάσταση ταινιακή.
Σε μια διάσταση μισή φάση διαφορά από τον δίπλα,
ένα τέταρτο της φάσης διαφορά από αυτούς που αγαπώ πολύ...
Κι έτσι δεν συναντηθήκαμε ποτέ.
Ούτε με τον δίπλα,
ούτε με αυτούς που αγαπώ,
ούτε με τη ζωή μου.
Έστω κάποα από αυτές που μου αναλογούσαν.
(Υπογράφει Άγνωστος Χ)
........................................................................

Είναι στενή και κακοτράχαλη η επιλογή
αυτής της ατραπού.
Μπερδεύοντας το εγώ σου με τον διάολο
να βάζει σκέψεις στο μυαλό,
της ματαιότητας τσιγγλίσματα
και της μοιρολατρείας.
Επιλογές και μη, όλες δικές μας είναι
και όλες μιας ολότητας πολύπτυχης...
Του δικού μας, μοναδικού κι αξιαγάπητου
εαυτού μας.
Υ.Γ.
Η μετάνοια για αυτά που δεν έγιναν
είναι μεμψιμοιρία.
Η μετάνοια για αυτά που δεν τολμήθηκαν
και για αυτά που δεν αλλάζουν·
άνευ νοήματος μαστίγωμα.

ΕΚΔΙΚΗΣΗ

Φίλε θυμάμαι σαν εχθές που μιλούσαμε,
φιλώντας τη μάντρα τα λέγαμε ωραία...
Οι όχθες μας απέναντι μα μοιάζαμε να συμφωνούμε.
Ίσως γιατί τότε μιλούσες λογικά,
τότε μιλούσες αξιακά, αν και είχες
πολιτική στο λόγο.
Κρίμα που κατάλαβα καλά
πως πάνω απ' όλα τα ωραία
που έντεχνα μιλούσες
δεν ήσουνα παρά
ακόμα ένα κομματόσκυλο.

.................................................................................
Θα σε πολεμώ
θα σε καταδεικνύω
θα σε στιγματίζω
μέχρι κανείς ποτέ να πει
πως δεν είσ' επικίνδυνος
πως είσαι ένας καλός άνθρωπος
γιατί δεν είσαι

ΡΟΥΛΕΤΤΑ

Kοίταξέ με.
Κοίταξέ με
κρατάω μια μπίλια μεταλλική.
Έτοιμος είμαι να την ρίξω πάλι στον τροχό.
Ίσως αυτήν τη φορά να είναι η δική μου σειρά.
Μέχρι στιγμής στάθηκα τυχερός.
Σχετικά τυχερός.
Κάποιοι διώχθηκαν βιαίως τα βράδυ.
Κάποιων η ψυχή πλακώθηκε
από αυτό το απέραντο μαύρο που χρόνια
τροφοδοτεί την ξεφτισμένη ψυχή μας.
Κάποιοι πήραν μια μαγκούρα
στηρίξαν το δισάκι τους
και ξεκίνησαν κι αυτοί να φεύγουν
yavas yavas.
Oι υπόλοιποι απλώς δεν είμασταν εκεί
και δεν το βλέπω να παρευρεθούμε ποτέ.
Η μπίλια όμως ακόμα θα γυρνάει
και ποιος ξέρει σε ποιον θα πέσει,
αλλά ακόμα κι όταν έρθει η δική μας ώρα
ανακουφισμένοι θα αναστενάξουμε
που η ρουλέττα,
δεν είναι ρώσικη.

http://www.skai.gr/news/greece/article/245430/epemvasi-ton-mat-stin-ert-meta-apo-sunennoisi-samara-venizelou/
http://edition.cnn.com/2013/06/14/opinion/greece-broadcaster-closes-ignatidou/
http://edition.cnn.com/2013/11/07/world/europe/greece-public-broadcaster-occupation/

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

Σε χτυπάει όταν δεν το περιμένεις.
Λες και σε περίμενε στην γωνία από πάντα.
Λες και γεννήθηκε για να σε περιμένει σε αυτήν τη γωνία.
Σου χτυπάει στα αυτιά την αδυναμία σου,
σου λέει και σου ξαναλέει πόσο θνητός είσαι και πόσο λίγος
μπροστά σε αυτό που υπερασπίζεσαι.
Θα μπορούσε να σου αλλάξει τη ζωή,
θα μπορούσε να είναι για σένα μια αποκάλυψη.
ή θα μπορούσε να είναι η καταστροφή σου.
Γιατί όταν θα το μετανιώσεις θα είναι πια αργά.
Θα έχεις προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές.
Θα έχεις ίσως, αίμα στα χέρια και μαύρο στα μάτια.
Και θα αφήσεις να ξεχυθούν όλα τα κύματα
μιας ακόμα χαμένης ζωής.

Όπως και να έχει θα έχεις χάσει.
(Υπογράφει Άγνωστος Χ)
.........................................................................
(Νυχτερινός Διάλογος)
Μα πάντα εσύ θα 'χεις κερδίσει
το ότι ένιωσες και νιώθεις·
ακόμα μια ζωή δεν πάει χαμένη
όσο θ' αφήνεσαι στις σχέσεις
να σε παρασέρνουν.
Το να έχεις πάθος στη ζωή σου
ένδειξη του ανθρώπινου, του μεγαλειώδους,
πως είσαι ακόμα ζωντανός
και όχι σε μια μάταιη φθαρτή ζωή
ακόμα ένας νεκρός...
(Υπογράφει Ν.Φ.)

ΜΠΑΝΑΝΙΣΤΑΝ

"Λαέ τoυ Mπανανιστάν!!!!
Η ηγεσία αυτής της χώρας σας ευχαριστεί,
διότι συνεχίζετε να στηρίζετε την πολιτική νομενκλατούρα της.
Σας ευγνωμονεί που εκτονώνεστε, τα λαϊκά στρώματα μεταξύ σας!!!
Που τις γκιλοτίνες που βγάλατε, τις διαθέσατε στους καημένους
για να σφάζουν τυφλά άλλους καημένους.
Που ένα νέο κύμα λαϊκών προβοκατόρων ξεκινάει
για να σας διχάσει σε ιθαγενείς, ανθύπο-ιθαγενείς,
υπό-ιθαγενείς, αντί-ιθαγενείς και ιθαγενείς-ιθαγενείς,
αντί για φτωχούς, πειναλέους, καημένους, ανύπαρκτους
και πιο καημένους.
Σας ευχαριστεί για τα νέα μέτρα που θα περάσουν
γιατί θα ασχολείστε με σφαγές και με τρομοκρατία.
Σας ευχαριστεί που δεν κοιτάτε σωστά
και αφήνετε να σας τραβούν το βλέμμα οι πίθηκοι
και οι καμηλοπαρδάλεις.
Λαέ του Μπανανιστάν"...
"Πρόεδρε είμαστε στην Ελλάδα".
"Λαέ του Μπανανιστάν,
έλα να δεις τι γίνεται στην Ελλάδα"!!!!

COOOOOOOL

Μια λέξη συμπερίφορα
νυστέρι να με κόβει
απ' τον αφαλό μέχρι το στήθος
βαθειά.
Χωρίς τίποτα να έχει πει
αλλά και μόνο η αναμονή της δυσαρέσκειας
είναι αρκετή να προκαλεί συσπάσεις
στην κοιλιακή μου χώρα.
Τα χέρια να νιώθω ασταθή
ακανόνιστο το βλέμμα να θολώνει
μπροστά στην προσμονή της καταιγίδας.
Θα ακολουθήσει άραγε η σφαγή
μια και για πάντα να ποτίσουν
τα λουλούδια αίμα.
Θα κλαίνε μές στα σπίτια τα παιδιά,
αφού ορφανά δεν θα 'χουν πια κανένα
να αγαπήσουν.

Μπορεί και πάλι να μην γίνει τίποτα φιλαράκι...
COOOOOOOL