ΣΚΕΨΕΙΣ Ο.Π.

Εικόνες, λέξεις γραμμένες στο νερό.
Βλέπω το νέο, το καινούριο.
Παραμένω νέος στο σώμα
μα το μυαλό μου γερνάει.
Οι συνήθειες μου ξεφτίζουν
αποζητούν τη ρουτίνα
αποζητώντας τη σταθερότητα.
Κοιτάζω τους ίδιους ανθρώπους·
αυτοί με ορίζουν ως ύπαρξη
αυτοί ορίζουν τη ζωή μου ως έχει.
Τα σχέδιά μου, την οπτική μου...

Τα χρόνια όμως περνούν
κάποιοι νιώθω φεύγουν μακρυά μου
για καλό; Δεν ξέρω. Μάλλον ναι.
Κάποτε που θα τους ξαναδώ δεν θα μιλάμε
γι' αυτά που κάποτε μιλούσαμε
μα για τις πετυχημένες μας ζωές
τις ρουτινιάρικες δουλειές
και το άγχος της ανάθρεψης των μικρών
των δικών μας τέκνων.

ΕΠΙΚΟ (ΕPICO)

Πρωινό το ξύπνημα σου.
Πάχνη λεπτή απάνω στην προβιά σου.
Μόνος στη σκηνή, ζεστός
από τα χνώτα των ζώων.

Έξω είναι όμως οι προκλήσεις
και σε προσμένουν ξανά να πολεμήσεις.
Κρατάς· το όπλο ξύλινο
σύντροφο επιβίωσης
σύντροφο ζωής.

Στ' αυτιά ακόμα ηχούν τα πατρικά τα λόγια:
"Διάφανος, σαν τ' αγέρι γοργός
κι από το βράχο πιο σκληρός
σαν ατσάλι αλύγιστος.
Σε εσέ κρατούν οι άνθρωποι
κι η οικογένεια σου
για να κρατάς τιμής ψηλά
ετούτο το κεφάλι".

Βάρος να σ' ακολουθεί,
σαν το σταυρό  που όλοι κουβαλάμε.
Είναι η καθημερινή σου προσευχή
πολεμιστή εσύ μεγάλε 
της άξιας, της έντιμης ζωής.

Μόλις στο χέρι αυτό τα δάχτυλα ξυπνήσουν
την γκλίτσα πιάσε να κρατήσεις
ποιημένα εσύ! Να το καθοδηγήσεις
τ' αρνιά· πλαγιάς τροφή καινούρια να βοσκήσουν.

I MISS YOU

I think
I know
I love you
Truly, deeply and madly
You are not around
my mood messed up
freaked out

Whatever I do
will never be enough
No matter how I try
this well of lonesomeness
will never dry up.

I miss you...

Every time you're gone away from my screen
Every time I lose your voice from my ears
I feel alone in an empty crowded scene
and my eyes want to burst into tears
and cry