Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΙΙΙ (ΤΗΕ GREAT FILTER)

Άμμος, χαλίκια στα πόδια σου,
φύκια στα δάχτυλα ανάμεσα
το βλέμμα κόκκινο φωτίζει στο ηλιοβασίλεμα
σχηματίζεις ράθυμα πεταλούδες στη θάλασσα.
-Ακούω... Τι σκέφτεσαι;
Μου δείχνεις την Αφροδίτη που μόλις έσκασε μύτη
όχι στη θάλασσα μα ψηλά στον ουρανό,
τον ήλιο και λίγο πιο δίπλα νάτη κι η σελήνη.
Ολοένα καθώς σκοτεινιάζει
κάθε καινούριο ουράνιο σώμα που προβάλλει
μου το δείχνεις...
Ο Δίας, ο Άρης, ο Κρόνος κι αφού μπούκαραν όλοι οι θεοί
πλακώνουν κι οι μικρότεροι, οι ημίθεοι, τα τέρατα...
Όλη η ελληνική μυθολογία κρέμεται από πάνω μας
-Ακούω... Τι σκέφτεσαι;
Κρατάς μια χούφτα άμμου στα χέρια σου...
Όλο το σύμπαν, λες, να καθρεφτίζεται μέσα στη χούφτα σου
μα δεν σου φτάνει.
Αγκαλιάζεις όλη την παραλία μα πάλι,
κάποια αστέρια δεν βρίσκουν ταίρι στης άμμου τα χαλίκια.
"Όλος ο ουρανός με βία χωράει
σε μια παραλία
και υπάρχει κι άλλος τόσος ουρανός που δεν τον βλέπουμε."
-Συνέχισε...
-Ίσως υπάρχουν κι άλλες παραλίες
που προσπαθούν να χωρέσουν το σύμπαν μέσα τους.
Μα αν δεν υπάρχουν, τότε ποιος μας εγγυάται
ότι αυτήν τη στιγμή δεν είμαστε μόνοι;
Και αν καταλήξαμε για κάποιο λόγο μόνοι...
Ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα έρθει μια μέρα
που ένα κομμάτι της ελληνικής μυθολογίας
θα πέσει στα κεφάλια μας.

Υ.Γ.
Μπορούμε πάντα να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε
με το πως θα γίνουμε πιο πλούσιοι
αλλά η μοίρα της ανθρωπότητας έτσι
θα παραμείνει ίδια.

http://www.huffingtonpost.com/wait-but-why/the-fermi-paradox_b_5489415.html

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

ΑΥΤΟΛΥΠΗΣΗ-ΜΕΜΨΙΜΟΙΡΙΑ

Αυτολύπηση, αυτολύπηση, αυτολύπηση.
Μεμψιμοιρία, μεμψιμοιρία, μεμψιμοιρία...
Φτου και βγαίνω!
Άιντε και πάλι από την αρχή.
Αν η ποίηση έπρεπε να είναι
κακομοιριά, 
ποιος Αλεπουδέλης
ποιος Ρίτσος 
ποιος Σεφέρης...
"Θέλω μα φοβάμαι!!"
Ζυγό δουλείας τότε για σένα!
Ζυγό δουλείας για όλους!
Δεν αλλάζουνε τον κόσμο τα ποιήματα.
Πόσο μάλλον αυτά
της αυτολύπησης και της μεμψιμοιρίας
που θα τα διαβάζουνε στο μέλλον οι κριτές
και σε αίθουσες λαμπρές
θα ψυχολογούν και θα αναλύουν 
την επιτυχία ενός βάρβαρου συστήματος
πάνω σε "ευαισθητούληδες" ανθρώπους.
Κανείς δεν θα κλάψει γι' αυτούς 
θα είναι απλώς ένα ακόμα είδος που θα έχει εκλείψει
υπό τους διαχρονικούς νόμους της φύσης.
Ένα ηθογράφημα.
"Τους θυμάστε;" 
Αυτολύπηση, αυτολύπηση, αυτολύπηση.
Μεμψιμοιρία, μεμψιμοιρία, μεμψιμοιρία.