PARADIGM

Αν η αγάπη ήταν δέντρο,

θα ήσουν ξυλοκόπος.

Αν η χαρά αγριολούλουδο,

θα ήσουν gramoxone.

Αν η κακία ήταν σκουπίδι,

θα ήσουν μια χωματερή.

Κι αν το μίσος άγραφο χαρτί,

θα ήσουν εργοστάσιο ανακύκλωσης.

Παρ' όλ' αυτά,

χαίρομαι πολύ που σε γνώρισα...

Στο μέλλον θα αποφεύγω εσένα

και τους ομοίους σου...

ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

Περιμένοντας...

μια απάντηση;

Μια κατάφαση;

Ο πάντα ονειροπόλος...

θαρρείς θα βρεις την άκρη

μέσα στη θέρμη·

ευαίσθητο παιδί...

Να πας καλύτερα στη θάλασσα να βρεις,

πιο πιθανό γοργόνα εσένα ν' αγαπήσει

παρά μία γυναίκα.

ΤΟ ΡΟΔΟ

Ήμουν οι έντονες άκαμπτες γραμμές απ’ το κάρβουνο

Κι έβαλες το δάχτυλό σου κι έδωσες σχήμα

Φανήκαν οι σκιές κι απόκτησα μορφή

Κι όταν είδα το είδωλό μου στα μάτια σου

Του έδωσες ζωή με το φως τους.

TΟ ΜΕΛΛΟΝ

Ονειρευόμαστε ένα μέλλον

σκεφτόμαστε τα πράγματα που χαρά θα μας δώσουν

Περνάμε καλά...

Δε θέλουμε να προχωρήσουμε

Χαιρόμαστε για τα παιδικά βήματα των τετράποδων απογόνων μας

και νιώθουμε ευτυχισμένοι τη στιγμή που σηκώνονται στα δύο.

Και σκεφτόμαστε πόσο ευτυχέστεροι θα είμαστε

να τα δούμε να μεγαλώνουν

Να γίνουν κι αυτοί ευτυχισμένοι

ευτυχισμένοι σαν εμάς...

Που θέλαμε να παγώσουμε το χρόνο κι όχι να ζήσουμε

την ενδεχόμενη απώλεια που θα ‘ρθει

αγάπη μου...

Που θέλαμε να παγώσουμε το χρόνο για να σταματήσουμε

να επενδύουμε συναισθηματικά στο μέλλον

ώστε να εισπράξουμε τους τόκους μέσω των παιδιών μας

Απλά να μπορώ να ζω και να υπάρχω μαζί σου

χωρίς να σκέφτομαι τι θα γίνει

χωρίς να σκέφτομαι τι θα πρέπει να γίνει

και τι θα είναι εφικτό με τα δεδομένα που μάθαμε να ζούμε

Να μπορώ τώρα που σ’ αγαπάω να είμαι μαζί σου

Τώρα που θέλω να σ’ αγκαλιάσω να κουρνιάζω στο στήθος σου

και να μη σκέφτομαι το μέλλον

Να μη ζω γι’ αυτό που μπορεί ποτέ να μη συμβεί

αλλά γι’ αυτό που τώρα νιώθω και συμβαίνει

Η συνύπαρξή μου μαζί σου

Ή

Ακόμα σκέφτομαι,

ακόμα εσένα σκέφτομαι.

Ήσουν και θα είσαι....

Ήσουν ένα αριστούργημα,

μια ιδέα...

Μια αιθέρια, άυλη φαντασίωση.

Έρωτας, αγάπη

ή

ένστικτο, ηδονή...

Ακόμα σκέφτομαι,

ακόμα εσένα σκέφτομαι

γλυκιά μου Ιουλιέτα

ή

φλογισμένη Εμμανουέλα...

Ακόμα σκέφτομαι,

ακόμα εμένα σκέφτομαι.

Ένας ρομαντικός νέος

ή

ένας εξαρτημένος σεξομανής.

ΚΡΥΦΤΟ

Κάποια στιγμή βαραίνουνε τα μέλη σου

κι αναζητάς με πόθο την αγκαλιά του.

Θες να πας να χαλαρώσεις,

θες να πας να κοιμηθείς.

Μα δε σου ‘δωσε η ζωή πολλές τις ευκαιρίες

και το άγγιγμα, το χάδι θες να νιώσεις,

ένα γλυκό φιλί να πάρεις και να δώσεις

λίγο πριν κλείσουνε τα μάτια σου ευθύς.

Έρχονται εικόνες, φεύγουν καθώς είσαι μαζί της.

Τώρα τους οφθαλμούς σου ανοιχτούς

προσπαθείς να κρατήσεις,

έστω να δεις αυτή γαλήνια να φεύγει

σε κόσμους μακρινούς μέσα στα όνειρά της·

να δεις να γίνεται η ανάσα της βαριά

καθώς με τ’ ακροδάχτυλα χαρτογραφείς

τη ραχοκοκαλιά της.

Ένα τίναγμα νευρικό αναστατώνει το κορμί,

οι βολβοί στροβιλίζονται κάτω απ’ τα βλέφαρά της.

Ίσως σκιασμένος να βρισκόσουνα κι εσύ

σε κάποιο απ’ τα ηλιόλουστα όνειρά της.

Και περιμένεις τη στιγμή που ύπνο έχοντας χορτάσει,

θ’ ανοίξει τα μάτια, θα γυρίσει να σε δει

για να κλείσεις τα δικά σου·

τίποτα να μην υποπτευθεί.

ΑΠΛΗ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ

Για τελευταία φορά και σήμερα

μη με κάνεις να νιώθω φτηνός κι ευάλωτος

δώσε μου αυτό που πήγες να μου δώσεις

και τέλειωσε το έργο σου

Μη μ’ αναγκάσεις να πέσω στα πόδια σου

να ζητήσω τον οίκτο σου, το έλεός σου

μη με σπρώχνεις στο να χαράξω βαθύτερη πληγή

για ν’ ανεβάσεις πιο ψηλά τον αδηφάγο εαυτό σου

Μη μου κρεμάς και πάλι το καρότο για να τρέξω

μη μου δένεις τα μάτια για να σε φαντάζομαι

μη με κοιμίζεις πρώτα για να φεύγεις μετά

μη λες λόγια γλυκά να μου χαϊδεύεις τα’ αυτιά

Mια λέξη

Μια ματιά

Συναίσθημα

Τ’ άλλα μετά θα ‘ρθουν μόνα τους

ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ

  Για αρχή θα εστιάσω σε παγκάκι σκοτεινό δίπλα στην παραλία

εκεί ζευγάρι αγκαλιασμένο χαϊδολογιέται και θαυμάζει την πανσέληνο.

Τι ευτυχία που βρίσκεσαι σ΄αυτό το σκηνικό και πρωταγωνιστείς!

Φαίνεται πως όλα καλώς αρχίζουν να πηγαίνουν

μια ιστορία να της πεις... λίγο να πλησιάσεις...

Για να ‘ρθουν όμορφα τα χείλη σου απάνω στα δικά της.

Νιώθεις ωραία, και συ κι αυτή έχετε ανάψει,

μέχρι που το μυαλό της κάποια δύναμη τραντάζει.

Της θυμίζει πως

δεν είσαι εσύ αυτός, που σπίτι περιμένει.

Και παρόλα τα χάδια, τα φιλιά που είχαν προηγηθεί

σε παρατά μονάχο και φεύγει ξαναμμένη

στο σπίτι του καλού της να πάει να γαμηθεί.

Θα εστιάσω σε δωμάτιο μικρό και μελαχγολικό.

Μια γυναίκα απ’ έναν άντρα συζήτηση γυρεύει

και τα εσώψυχά τους βγαίνουν απάνω σε χαρτί.

Ο άντρας νιώθει ταύτιση· κατανόηση για το ταίρι,

περίσσεια αγάπη κείνη αντλεί απ’ τα λεγόμενά του.

Τι ευτυχία που βρίσκεσαι στο σκηνικό αυτό ως πρωταγωνιστής!

Το χάδι σου αφειδώς μοιράζεσαι για ώρες...

Μέχρι που ένα φιλί χαϊδεύει τα μάγουλά σου.

Το νιώθεις...

Ξέρεις πως ετούτη τη φορά, σίγουρα θα γενεί δικιά σου.

Μ' αυτή καημένε νόμιζε πως ήσουν κάποιος άλλος

κι ενέδωσε στα χάδια σου τρελά ερωτευμένη.

Σαν λάθος είδε άνθρωπος της είχε κει ριχτεί,

ντύθηκε φόρεσε την τσάντα, έφυγε καυλωμένη

στην έπαυλη του άντρα της να πάει να πηδηχτεί.

Θα εστιάσω σε κήπο ανοιξιάτικο με ανθισμένα δέντρα.

Μια αιώρα κάπου δυο λεμονιές κουράζει

με δυο παιδιά αγκαλιά να ζουν τον ερωτά τους.

Φαντάσου τύχη!!! Είσαι και πάλι ο πρωταγωνιστής!

Φαίνεται όμορφα περνάς·

με τέχνη τη χαϊδεύεις τη φιλάς

σ’ όλο το σώμα.

Έχεις ανάψει και νομίζεις πως η ώρα έχει φτάσει

κι έρωτα της ζητάς να κάνετε Εσύ ο τολμηρός.

Γελάει μαζί σου αυτή, γελάει κι όλη η πλάση.

Εσύ είσαι αφού ο εραστής, ο Προκαταρκτικός.

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

Μ’ ένα γέλιο μαγικό

κι ένα ξέφρενο χορό

το επόμενο θύμα

θα ξεβράσει το κύμα

στην αγκαλιά της…

Θα κυλήσει το δάκρυ

θα μπερδέψει την άκρη

στο κουβάρι που πλέκει

παγιδεύει όποιον βλέπει

το νέο εραστή της…

Θα διαρκέσει καιρό

ένα μήνα και δυο

και αυτός θα υποφέρει

το μονάκριβο ταίρι

δε θα είναι κοντά της…

Την μεγάλη αγάπη

δεν προβλέπεται να ‘βρει

με τ’ αγόρι που έχει

κάθε βράδυ θα βρέχει

μες στην άδεια καρδιά της…

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Σήμερα είχε ήλιο και φυσούσε.

Άνοιξα το παραθύρι κι ο αέρας

έφερε τον έρωτα με τα μυρωδικά του στο δωμάτιο

και χάθηκα στις σκέψεις μου,

χάθηκα σ’ εκείνο το φιλί που έτσι απρόσμενα χάιδεψε

ξημερώματα τα χείλη μου.

Δεν είναι μαύρα τα πράγματα,

υπάρχει πολύ φως ολόγυρα,

αλλά επιμένουμε

στις σκοτεινές γωνίες

και στα γυαλιά ηλίου.

PARTY

Πώς νιώθεις πάλι που βιώνεις την τρεμούλα

που το βιβλίο σου κοιτάς και χάνεσαι μες στις προτάσεις;

Και για όλα φταίει ένα φιλί…

Ένα ζαλισμένο απ’ το αλκοόλ και νυσταγμένο φιλί.

Ήταν αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα ικανά

να αφήσουν ελεύθερα στο κενό τα σπλάχνα σου

να πέφτουν

στο αέναο πηγάδι του έρωτα.

ΓΙΟΡΤΗ

Ξυπνήστε αγαπητοί φίλοι, σήμερα έχουμε γιορτή.

Αφήστε τις κουδούνες να χτυπούν

και παίξτε μουσικοί τις όμορφές σας μαντινάδες.

Σήμερα είναι μέρα φωτεινή, ξεχωριστή από τις άλλες.

Ένας χρόνος πέρασε και φαίνεται στο τέλος φτάνει

η δυστυχία του μικρού αγοριού

που τόσο καιρό άφηνε να τον πληγώνει η αγάπη.

Ελάτε να χορέψουμε γύρω απ’ το πτώμα της

καθώς μοιάζει η τέφρα της λυτρωτικά

τις βαθιές πληγές να επουλώνει.

Η κοπελιά η άμοιρη, η κοπελιά η καλή

που τόσο καιρό δεν ήξερε το μέλλον τι θα φέρει,

επιτέλους βρήκε μονοπάτι στην καρδιά

για το μονάκριβό της ταίρι.

Κι εσύ το δρόμο σου μικρέ ποιητή επιτέλους

ήρθε η στιγμή να τον τραβήξεις,

ήρθε η ώρα να ζήσεις τη ζωή και να ξεχάσεις

ότι υπάρχει μια μικρή που κάποτε ίσως ξαναρθεί

στην ταπεινή αγκαλιά σου πονεμένη.

Ξυπνήστε αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα έχουμε γιορτή.

Αφήστε τα παιδιά να παίζουν, να ερωτοτροπούν.

Μανάδες αφήστε τα κορίτσια σας

από την προστατευτική ποδιά σας,

ένας νέος γεννήθηκε ξανά

και προσμένει με χαρά

τον παρθένο έρωτά σας.

ΨΥΧΡΟΛΟΥΣΙΑ

Αν τόσα χρόνια έμαθες μια λέξη, ευτυχία

και τα όνειρα δεν όριζες να είναι μια πλάνη,

η ώρα που θα αλλάξεις γνώμη πλέον καταφτάνει

και θα νιώσεις τη σκληρά διδακτική ψυχρολουσία.

Αν νόμιζες στον έρωτα ο πιο καλός κερδίζει

και πως αγάπη οφείλει να καρτερά όποιος απλόχερα χαρίζει,

τώρα οι λέξεις που ακούς φριχτές, μια τιμωρία,

ένα παγόβουνο η καρδιά, στυγνή ψυχρολουσία.

Κι αν πίστευες ευαίσθητες πως οι γυναίκες είναι

και γεννημένες την οργή των μαλθακών αντρών να κατευνάζουν

τότε συνέχισε· με τα μάτια και τ’ αυτιά κλειστά σου μείνε.

Γιατί όλα όσα καταλόγιζες στη λέξη ευτυχία

κι όσο απίθανη φανταζόσουν την αγάπη ως τιμωρία,

καημένε όλα δεν ήταν παρά μία ουτοπία.

Πόσο λυτρωτική φαντάζει αυτή η αβάσταχτη ψυχρολουσία.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ

Χαιρετίσματα σε φίλους και γνωστούς·

νιώθεις καλύτερα μικρό μου αγγελούδι

τώρα που άγγιξες τ’ αστέρια.

Κοιμήσου καλύτερα μες στ’ όνειρο που έστησες

γιατί η αλήθεια κάποιες φορές τυχαίνει να ‘ναι απόλυτη,

όσο απόλυτα πειθαρχημένες ήταν στο Θεό και οι αποφάσεις σου.

Γκρέμισε τον κόσμο σου και χτίσε πάλι τον ίδιο απ’ την αρχή

τότε δεν κατάφερες πολλά, δεν έχει νόημα.

Νιώσε δυνατή και ύστερα κάνε την αλλαγή για πάντα ριζική

Δημιούργησε…

Νιώσε…

Ζήσε τη ζωή και όχι το φτιαγμένο σου

ονειροπόλημα.

Όμορφα κυλούνε τώρα οι ώρες

μέχρι να αντικρύσεις πάλι τον πραγματικό σου έρωτα·

μέχρι ο εαυτός σου πάλι ν’ αρχίζει να θέτει ερωτήματα.

Άσε πάλι το σκοτάδι να σκεπάσει

όλους τους φόβους σου,

άσε ξανά το φεγγάρι να σβήσει για να μην προδώσει

τα δάκρυά σου

και κλείσε για πάντα τον εαυτό σου

στο φέρετρο της καρδιάς σου,

ελπίζοντας κάποια μέρα να βρεις το νεκροθάφτη

που θα σου δώσει πίσω ζωή

απ’ τη νεκρόφιλη ζωή του.

Ν/Ζ Ν/Α & Ν/Μ

Είναι εύκολο να ζεις κλεισμένος σ’ ένα κιβώτιο

να μην επηρεάζεις και να μην επηρεάζεσαι από κανένα

να μη χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα σε κανένα

και να είσαι αγνός, παρθένος, απλά ο εαυτός σου

Είναι εύκολο να ζήσεις αν δεν έχεις αισθήσεις.

Δεν αντιδράς σε κανένα ερέθισμα γύρω σου,

δεν αγαπάς, δε συμπονάς, αλλά δε μισείς και δεν πονάς

ζεις σα να υπάρχεις μόνο εσύ, το κενό κι ο εαυτός σου.

Κι αν τελικά ο εαυτός σου δε σ’ αρέσει

και δε θελήσεις ποτέ σου να τον μάθεις,

γιατί ακόμα και η σκιά του στο μυαλό, σου δίνει τόνο αηδίας,

γιατί να στερηθείς όλα τα παραπάνω φοβούμενος να ρισκάρεις;

Τι..; Να ρισκάρεις και να χάσεις...

το τίποτα....

..................................................................................................

Άσε το κέλυφος να σπάσει,

μπορεί να είναι ένα πουλί σαν όλα τ’ άλλα,

αλλά μπορεί να βγει κι ένα ασχημόπαπο

Άσε τη μπογιά να στάξει

μπορεί να λερωθείς ή να ομορφύνεις ακόμα περισσότερο

τη ζωή σου

Σ’ αγαπώ... Μπορεί να πληγωθείς ή να ‘χεις κάτι όμορφο, μοναδικό

να θυμάσαι όταν γεράσεις

2/3

Ένα μακάριο όνειρο,

μια γλυκιά κοπέλα περιμένει τον καλό της,

ένα σκυθρωπό αγόρι τη γλυκιά κοπέλα περιμένει,

ένας τοίχος συρμάτινος το Αιγαίο

και αγκάθια μυτερά ο άσχημος καιρός.

Ένας κόμπος στο λαιμό για το αγόρι,

μια γροθιά στο στομάχι για τη «γλυκιά» κοπέλα,

ένα σκοτάδι μυστηρίου και άγνοιας για τον καλό της,

ένα τρύπιο νόμισμα η χαρά τους,

ένα ψεύτικο φιλί ο έρωτάς τους,

μια σύντομη αγκαλιά η ασφάλειά τους.

Ένα άσχημο όνειρο η αγάπη του για εκείνη,

ένας ψεύτικος έρωτας η αγάπη της για τον ανίδεο,

μια προστατευμένη ευτυχία η άγνοιά του,

ένα κενό στην ψυχή του το δίλημμά της,

ένα σπρώξιμο απ’ τον γκρεμό η αναποφασιστικότητά της.

Η χαριστική βολή για ‘κείνη το τελειωμένο μήνυμά του.

Διπλά, ευτυχής ο κύριος ΔΓ/ΔΑ

μέσα στο σκοτάδι, ζει τον έρωτά του για ‘κείνη.

ΠΟΙΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ

Ποιο το νόημα, όταν κοπεί και το τελευταίο τριαντάφυλλο,

να μου φέρεις δώρο ένα ανθοδοχείο;

Όταν καταστραφεί και η τελευταία όμορφη εικόνα,

να μου αγοράσεις μια φωτογραφική μηχανή;

Είναι προφανές ότι αφήνεις το χρόνο να γλιστράει

μέσα απ’ τα χέρια και των δυο μας.

Είναι προφανές ότι θα ζητήσεις αγάπη από εμένα

όταν θα έχει κοπεί και το τελευταίο τριαντάφυλλο,

όταν θα έχει καταστραφεί και η τελευταία όμορφη εικόνα,

όταν και η τελευταία σταγόνα αγάπης μου για ‘σένα

θα ξεκινά το μακρύ της ταξίδι για τα σύννεφα...

ΑΠΟΡΙΕΣ

Πόσοι άνθρωποι χαράμισαν τη ζωή τους

προσπαθώντας να αγγίξουν το τέλειο και το ιδανικό...

Πόσοι άνθρωποι, θέλοντας απλά και μόνο να είναι ευτυχισμένοι,

προσπάθησαν...

Πόσοι άνθρωποι βρέθηκαν νεκροί επειδή δεν τα κατάφεραν...

Πόσοι άνθρωποι βρήκαν την ευτυχία κι αυτή λίγο αργότερα

τους εγκατέλειψε...

Πόσοι άνθρωποι θέλοντας να ζήσουν μια ήρεμη ζωή

απαρνήθηκαν την αγάπη...

Πόσοι άνθρωποι γίναν δυστυχισμένοι απ’ την άρνηση αυτή...

Πόσες ιστορίες έρωτα πρέπει να ζήσουμε για να σηκώσουμε το καπέλο

στους ψυχρούς εραστές;

Πόσες φορές πρέπει να πληγωθεί ένας άνθρωπος από άνθρωπο

για να πάψει να ασχολείται μαζί του;

Πόσες φορές πρέπει να αποτύχει κάποιος να ψηλαφίσει το όνειρό του

για να το εγκαταλείψει;

Πόσες φορές ακόμα θα γράψω σ’ αυτό το βιβλίο

για τα ίδια πράγματα;

Πόσες φορές ακόμα θα καθίσω να γράψω γι’ αυτόν

τον άνθρωπο;

Η ΠΤΩΣΗ

100,.....,90,........,60,...........,20,.......,5,........,2,.........,κανένα,

δεν υπάρχουν άλλα αστέρια,

το σκοτάδι τα σκέπασε όλα.

Βγάλε εκείνο το πετράδι που σου χάρισα

τ’ όμορφο το φυλακτό.

Σου ‘δωσα πίσω τα λουλούδια, μ’ ευχαρίστησες,

μες στη ζαλούρα της αιθανόλης αποκοιμήθηκες·

την άλλη μέρα ξύπνησες μέσα στην αγκαλιά μου,

με κοίταξες, το πρόσωπό μου άγγιξες·

πήγα να σε φιλήσω, μα τραβήχτηκες

κι έμεινε μετέωρο ένα φιλί ακόμα.

Με κοίταξες πανικόβλητη με μάτια γουρλωμένα

και η σκέψη πως δε μ’ άφησες και φίλησα το κενό

σου άρεσε και σκέφτηκες:

«Ας κάνω πως του δίνω ακόμα ένα».

Και πήγα πάλι εγώ να σε φιλήσω

και ξέσπασες σε γέλια.

Τόσο πολύ σ’ ενθουσίασε τ’ απεγνωσμένο βλέμμα

που ένιωσες βασίλισσα με θρόνο σου εμένα.

Χαίρεσαι κι απολαμβάνεις τη θέα από ‘κει πάνω

μα αν δε φερθείς σα δίκαιη θεά όπως θα πρέπει,

άλλη βασίλισσα στο θρόνο σου θα κάνω.

Η πτώση θα ‘ναι απότομη

και να ‘σαι σίγουρη μικρή

πως θα σε πονέσει......

ΣΚΙΑΧΤΡΟ

Άτιμο σκιάχτρο που ταράζεις την ηρεμία του μυαλού

συ της αγάπης είσαι τραγική αιτία.

Με ποιο δικαίωμα σπέρνεις στης ψυχής μου τα εδάφη

το γλυκό του έρωτα καρπό;

Δεν ήρθε άνοιξη ακόμα στην καρδιά μου

και το χώμα από λίπασμα φτωχό,

η παγωνιά, το χιόνι, καταψύχουν τα αισθήματά μου

μα συ φαίνεται λογάριαζες τον Ιούνη θερισμό.

ΑΝΔΡΑΣ

Είμαι εδώ για εμένα, για κανέναν άλλο.

Είμαι εγώ γιατί έτσι επέλεξα να είναι το εγώ μου.

Είμαι μαζί σου επειδή το ήθελα, όχι επειδή το επέβαλες.

Είσαι εδώ γιατί απλώς μια μέρα ήρθες στη ζωή

Είσαι εσύ διότι έτσι σε μεγάλωσαν οι δικοί σου

Είσαι μαζί μου επειδή δεν είσαι σε θέση να επιλέγεις

Ειναι εδω για να κανει τη ζωη μας δυσκολη

Ειναι ετσι διοτι ετσι θελαμε να την ορισουμε

Ειναι αναμεσα μας διοτι παρεμεινε απωθημενο

αυτη τη στιγμη τη σ κ ο τ ω ν ω

αυτη τη στιγμη λ υ τ ρ ω ν ο μ α ι

απο εδω και στο εξης θα ειμαι α ξ ι ο π ρ ε π η ς

Ο Ε Ρ Ω Τ Α Σ Μ Ο Υ Γ Ι Α Σ Ε Ν Α Σ Ι Γ Α Σ Ι Γ Α

Π Ε Θ Α Ι Ν Ε Ι

Σ Ε Λ Ι Γ Ο Κ Α Ι Ρ Ο Θ Α Ε Ι Μ Α Ι Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ι Κ Α

Ο Ι Δ Υ Ο Π Ρ Ω Τ Ε Σ Γ Ρ Α Μ Μ Ε Σ

ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ Ι

Έλα να μαστουρώσουμε όπως χτες

που τη βρήκαμε αγκαλιά στην παραλία,

με μια κρέπα σοκολάτα μπανάνα...

Το λευκό της κρέμας να θυμίζει αναιμία.

Θυμάσαι κάβλα; Έβγαινε ο καπνός απ’ τα ρουθούνια.

Με φίλησες και σοκολάτα κόλλησε στα χείλη.

Ύστερα έστρεψες στον ουρανό με βία,

το λευκό απ’ τα σύννεφα θύμιζε αναιμία

Ένιωσες να τον αγγίζεις σαν πουλί τον ουρανό.

Πήρα χαρτί και σε καθάρισα.

Το πρόσωπό σου χάιδεψα με κοίταξες με ανία,

το λευκό σου δέρμα πρόδιδε αναιμία

Κάποια στιγμή ξενέρωσες, προσγειώθηκες στο χώμα.

Έφυγες πάλι, Θεέ μου ας ήταν λίγο ακόμα...

M’ ασθένεια ήρθες γρήγορα, για μέρες εικοσιμία,

να ’ναι καλά εκείνη η ευλογημένη αναιμία.

ΕΦΗΒΟΣ

Θέλω να σε γνωρίσω

           και να με γνωρίσεις.

Θέλω να σε νιώσω

           και να με νιώσεις.

Θέλω να σε γεμίσω με ηδονές που ούτε έχεις φανταστεί

           και να με γεμίσεις.

Θέλω να κολυμπήσω στα νερά της καρδιάς σου

           και να κολυμπήσεις.

Θέλω να βρούμε μονοπάτι στο σκοτάδι

           και ν’ αγγίξουμε τον ήλιο.

Θέλω να διαφύγω, καταφύγιο η αγκαλιά σου

           και να με προστατεύεις,

να μιλάς για το μέλλον

           και να περιμένω.

............................................................................................

Θέλω να σε πονέσω

           και να με πονέσεις,

να σε πληγώσω

           και να με πληγώσεις,

να σε σκοτώσω

           και να με σκοτώσεις.

Έτσι θα σ’ αγαπήσω

           και θα μ’ αγαπήσεις.

ROMANCE

Πάλι χθες πήγες να ψηλαφήσεις το χαμένο σου ρομάντζο,

ήσουν χαρούμενος που βρισκόσουνα μαζί της,

είχες να της πεις πολλά

για τις ονειρικές εικόνες που έντυνες με μουσική υπόκρουση

γλυκιάς κιθάρας

και τις ατέλειωτες μέρες που σκεφτόσουν το φιλί της.

Και σαν ήσαστε μόνοι τρίκλιζαν τα πόδια απ’ την ομορφιά της·

είπες μόνο πόσο της πήγαιναν οι ξανθές ανταύγειες στα μαλλιά

και σώπασες για πάντα όπως συνήθιζες για χρόνια.

Κι έτσι πάλι δεν τα κατάφερες ν’ αγγίξεις το χαμένο σου ρομάντζο.

Ακόμα κι η γλυκιά κιθάρα, συνοδεία στα όνειρά σου

τώρα φαντάζει σαν κακόηχο ξεκούρδιστο μπάντζο,

θρύψαλα γίνεται η γαλήνη αυτής της όμορφης βραδιάς.

ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Έχω στο μυαλό μια όμορφη εικόνα,

που μέσα μου θα κουβαλώ για πολύ καιρό ακόμα.

Είναι εκείνη ένα ανοιξιάτικο πρωινό

μ’ ένα φόρεμα κατάλευκο λινό.

Αγνή σαν περιστέρι περιφέρεται στον κήπο,

ξυπόλητη κι ολόδροσα χορτάρια χαϊδεύουν τα πέλματά της.

Πάντα χαρούμενη με το χαμόγελο στα χείλη, έτσι και τότε

με επίλογο τα μάτια της, λαμπερή ολύμπια θεά,

να σε κοιτάει μ’ έναν τρόπο σα να ‘ναι η τελευταία σας φορά.

Κι εσύ ανθοστόλιστο στεφάνι στο κεφάλι

της έβαλες και χάθηκες στο βλέμμα των ματιών της.

Ω, Θεέ μου, τι γλυκιά σας ήρθε τότε η ζάλη

και καταφύγιο βρήκε ο ένας στου άλλου την αγκαλιά

κι ενώθηκαν τα χείλη σας, σωστή ανατριχίλα·

η ρίγη απλώθηκε σ’ όλο το κορμί απ’ τα μαλλιά ως τα νύχια

κι αφεθήκατε...

και κοιταχτήκατε σα να ’ταν η τελευταία σας φορά.

Δε μιλήσατε,

ούτε άχνα δε βγάλατε.

Όλος ο αισθηματισμός σας έβγαινε απ’ την επαφή των χεριών σας

και την έκφραση των ματιών σας.

.... Ήταν σα να βλεπόσασταν για τελευταία φορά.....

ΝΕΟΣ VI

Νέε μου γελάς

κάτι πρέπει να ξέρεις

το κορίτσι σου είναι μπελάς

πολλά πολλά καλά απ’ αυτή μην περιμένεις

Νέε μου πετάς

προσγειώσου όσο είναι καιρός

είναι πιο όμορφα στη γη να περπατάς

παρά απ’ τα σύννεφα χωρίς φτερά να πέφτεις

Νέε μου επιμένεις

δεν άκουσες τι είπα

μάταια στο παγκάκι χαμογελαστός

την αιθέρια ύπαρξη να περάσει αναμένεις

Νέε μου μαθαίνεις

κι ας είσαι και μικρός

αν δεν ψάξεις λίγο να τη βρεις δε θα ‘ρθει

ενώ θα είσαι στο παγκάκι σου αραχτός

Η ΦΙΛΙΑ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Την είδα και μου άρεσε.

Πώς θα την προσεγγίσω τώρα;

Θα της μιλάω, θα της λέω αστεία,

θα την παίρνω τηλέφωνο να περνά η ώρα.

Τη γνώρισα καλύτερα

κι ο χαρακτήρας της αυτός

μ’ έκανε να τη θέλω πιο πολύ,

ήθελα να γίνω άνθρωπος σωστός.

Ήμουν αποφασισμένος να της πω

για το πάθος που ένιωθα γι’ αυτήν το φλογερό.

Της λέω λοιπόν: «Σε θέλω, άλλο δεν αντέχω».

Κι αυτή μου απαντά: «Εγώ σα φίλο μου σε βλέπω».