Η ΦΥΛΑΚΗ

Μια ματιά μες στη μικρή μου φυλακή,
εκεί μόνο υπάρχει ακόμα αυτός ο κόσμος...
Με ένα καλό βάψιμο σε λίγο καιρό θα χαθεί κι αυτός
θα φύγω απ' το δωμάτιο
που κάθε μέρα το υπομένω
να κοιτώ το παρελθόν.
Θα γκρεμίσω τα σπίτια του χωριού
πάνω απ' την πόρτα
και θα σβήσω τον ήλιο.
Δεν θα σκοτώνω τίποτα,
γιατί δεν θέλω τίποτα δικό μου
για πάντα.
Θα αφήσω τον περίεργο ανθό
να κρέμεται απ' το ταβάνι
για να φωτίζει τις επόμενες φουρνιές
νέων ανθρώπων,
γιατί εγώ πια νέος δεν είμαι...
Κι όταν ήμουν... Αρχίζω να αμφιβάλλω
για το κατά πόσο αυτές οι
"Υπέροχες, υπέροχες μέρες"
ήταν πραγματικά υπέροχες
και όχι χάσιμο χρόνου.
Θα ήθελα να μπορούσα
να επιστρέψω ότι πήρε από τη θάλασσα
στη θάλασσα.
Δεν θα τα καταφέρω...
Αντίο μικρή μου φυλακή.

https://www.youtube.com/watch?v=NDpG0Tn5CQ0

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

Είμαστε δέκα,
που κρατάμε καλά στο χέρι
εκλεγμένους· εκατό,
που ελέγχουν από χίλιους,
που ελέγχουν από εκατό,
που ελέγχουν από εβδομήντα,
που το μόνο που ελέγχουν ο καθένας είναι
ένα παιδί. 
Και κάπως έτσι έχουμε τον παγκόσμιο έλεγχο.











10Χ100Χ1000Χ100Χ70Χ1=7δις

ΤΟ ΜΥΑΛΟ

Γεννιόμαστε...
Δύο μυαλά σε ένα.
Και όλα καθώς μεγαλώνουμε
λειτουργούν να σκοτώσουν
το ένα από τα δύο.
Το αρίστερο συνεχώς να μεγαλώνει
Αυτό να απειλεί πάντα το δεξί
με λογική να του καλλιεργεί το φόβο.
Να το πατήσει εντελώς.
Για να μην νιώθουμε συμπαντική
ενιαία οντότητα,
αλλά ξεχωριστές μονάδες,
περσόνες,
με κατοχυρωμένα
ατομικά, πάντα,
δικαιώματα.
Η αδελφότητα,
η ισότητα μπορεί να επιτευχθεί...
........................................................
Καρκίνος στον παγόσμιο
αριστερό λοβό της ανθρωπότητας.

Υ.Γ.
Τώρα που το σκέφτομαι ίσως και όχι.

ΤΣΑΤ (Λ.Α.)

Νιώθω τις ατάκες μου ψιχάλες
που αργά μα σταθερά χαρίζουν
την πρώτη υγρασία στο χώμα.
Και δίνεις θέμα στις σκέψεις μου,
σιγά σιγά να μαζευτούνε οι σταγόνες
να φτιάξουνε ρυάκι.
Καθώς μιλάμε και χτίζουμε
τη "σχέση" μας,
βλέπω το ρέμα να μεγαλώνει,
να βαθαίνει,
να πλατιάζει,
έτσι πιο σταθερή να γίνεται η ροή του
κι η μορφή του.
Και οδηγούμαστε στη ΣΧΕΣΗ,
από μια ατάκα που έγινε ρυάκι
που έγινε δίαυλος επικοινωνίας,
προτάσεις
που άνοιξαν αυλάκια πάνω
σε σκληρούς βράχους.
Που σπάσανε ολόκληρα φράγματα
για να ολοκληρωθεί
αυτό το ταξίδι της σχέσης
στην αγκαλιά
της θάλασσας.

ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΑΝΔΡΩΝ

Ο στίχος στον τοίχο μου λιώνει και στάζει,
βαριεστημένα να μιλώ τα ίδια λόγια
στις ίδιες συζητήσεις.
Γιατί καταδικασμένος καθώς είμαι,
πάντα,
να πρέπει να επικοινωνώ για να πω αυτά
που έχω ήδη πει
και έχω για να πω.
Μα τελικά όλοι στα ίδια γυρνάμε
κι όλοι ξέρουμε τις απαντήσεις,
ακόμα και το σωστό να πράττουμε.
Αλλά όχι πρέπει να επιδειχτούμε
και να δείξουμε το χρώμα των φτερών μας,
αντί απλώς να πούμε την αλήθεια
πως δεν επιθυμούμε, παίζοντας απλώς
αυτό το υπέροχο του φλερτ παιχνίδι,
παρά να πηδηχτούμε.
Και θα μιλήσουμε για σχέσεις, για τα φύλα,
για τον κόσμο, τη μοναξιά·
"και καλά" να κατανοηθούμε.
Και τελειώνει η μάταιη κουβέντα
να λέμε με τους φίλους μας εν τέλει
"τι καλά"
που καταλήξαμε πάλι να μιλάμε για σεξ
και γκόμενες.