ΕΠΙΚΟ (ΕPICO)

Πρωινό το ξύπνημα σου.
Πάχνη λεπτή απάνω στην προβιά σου.
Μόνος στη σκηνή, ζεστός
από τα χνώτα των ζώων.

Έξω είναι όμως οι προκλήσεις
και σε προσμένουν ξανά να πολεμήσεις.
Κρατάς· το όπλο ξύλινο
σύντροφο επιβίωσης
σύντροφο ζωής.

Στ' αυτιά ακόμα ηχούν τα πατρικά τα λόγια:
"Διάφανος, σαν τ' αγέρι γοργός
κι από το βράχο πιο σκληρός
σαν ατσάλι αλύγιστος.
Σε εσέ κρατούν οι άνθρωποι
κι η οικογένεια σου
για να κρατάς τιμής ψηλά
ετούτο το κεφάλι".

Βάρος να σ' ακολουθεί,
σαν το σταυρό  που όλοι κουβαλάμε.
Είναι η καθημερινή σου προσευχή
πολεμιστή εσύ μεγάλε 
της άξιας, της έντιμης ζωής.

Μόλις στο χέρι αυτό τα δάχτυλα ξυπνήσουν
την γκλίτσα πιάσε να κρατήσεις
ποιημένα εσύ! Να το καθοδηγήσεις
τ' αρνιά· πλαγιάς τροφή καινούρια να βοσκήσουν.