ΤΣΑΤ (Λ.Α.)

Νιώθω τις ατάκες μου ψιχάλες
που αργά μα σταθερά χαρίζουν
την πρώτη υγρασία στο χώμα.
Και δίνεις θέμα στις σκέψεις μου,
σιγά σιγά να μαζευτούνε οι σταγόνες
να φτιάξουνε ρυάκι.
Καθώς μιλάμε και χτίζουμε
τη "σχέση" μας,
βλέπω το ρέμα να μεγαλώνει,
να βαθαίνει,
να πλατιάζει,
έτσι πιο σταθερή να γίνεται η ροή του
κι η μορφή του.
Και οδηγούμαστε στη ΣΧΕΣΗ,
από μια ατάκα που έγινε ρυάκι
που έγινε δίαυλος επικοινωνίας,
προτάσεις
που άνοιξαν αυλάκια πάνω
σε σκληρούς βράχους.
Που σπάσανε ολόκληρα φράγματα
για να ολοκληρωθεί
αυτό το ταξίδι της σχέσης
στην αγκαλιά
της θάλασσας.