ΕΜΜΟΝΗ

Θυμάμαι να μη θέλω να μιλάω,
αλλά να χτίζω τον έρωτα
γραπτώς.
Και να περνάμε ώρες
μπροστά από τον υπολογιστή,
το κινητό.

Εγώ στην Κούβα· εσύ εδώ
που βρίσκομαι τώρα.
 Εσύ στη Νήσο,
εγώ εδώ αγκαλιά,
με μια πυτζάμα.
Εγώ στην κυανή ακτή
εσύ πάλι εδώ, με μια μπλούζα
μαξιλάρι.

Και να μιλάμε με προτάσεις
απ' τα κατάστιχα των ποιητών
κλεμμένες.
Και να αναδύεται ο έρωτας,
μέσα από ολογράμματα,
ψηφία δυαδικά.
Πάντα να είναι εδώ
να τον θυμάμαι