ΟΛΑ ΕΔΩ

Αλλάζω χρώμα αλλάζω σώμα.
Ποιος είμαι; Ακούς;
Δεν ακούς.
Η αγάπη πάντα μένει.
Αλλάζω τον κόσμο, αλλάζω σκέψη
είμαι ζωντανός και φωνάζω.
Δεν φωνάζω ουρλιάζω.
Τίποτα δεν χάνεται, όλα μένουν·
όλα είναι εδώ,
εδώ, εδώ, ΕΔΩ!
Κι εγώ είμαι εδώ
τρέχω, πέφτω, σκουντουφλάω
αλλάζω.
Είμαι ευτυχισμένος, είμαι λυπημένος
ακούω καμπάνες, βλέπω μυγάκια,
κοιτάω ψηλά, ενώ πέφτω ακόμα πιο χαμηλά
αγαπώ,
αγαπώ τη ζωή, αγαπώ τους ανθρώπους
μισώ τους ανθρώπους, με κουράζει η ζωή.
Πίνω από το ποτήρι, όπως θα πιουνε κι άλλοι.
Είμαστε εδώ, κι εσύ και εμείς μαζί.
Αγαπώ, μισώ, αλλάζω χρώμα, αλλάζω σώμα
αλλάζω μυαλά.
Μόνο οι αναμνήσεις δεν θα αλλάξουν ποτέ!

ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ

Ίσως υπήρχε κάποτε
σε έναν αγρό μια αδέσπωτη
πορφυρή και λιγερή παπαρούνα.
Και παίζοντας κάποιος με μια όμορφη
κοπέλα που την ήθελε πολύ
κάναν' έρωτα πατώντας της τα μούτρα.

Κι ο σπόρος έγινε παιδί
μεγάλωσε σε ενά κελί
με αγάπη περισσή από την κούνια.
Μια μέρα σπάσαν τα δεσμά
οι φλέβες της γυαλιά καρφιά
το μπάνιο μοιάζει με την παπαρούνα.

Αυτή κοιτάει σαν νεκρή
κι αυτός ακούραστο νεφρό ουρεί
στο πάτωμα κηλίδες έξοδά του.
Γυμνή στο δρόμο περπάτα
κι αυτός λιωμένος στα σκαλιά
γίνηκε ο κόσμος όλος παπαρούνα.
 .............................................................
Παπαρούνα
Παπαρουνα
Παπαρου
Παπα
Πα
Π

ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ

Στο κρεβάτι μεθυσμένη μου αγάπη θα ξεράσεις
όλα απόψε τα παιδικά σου όνειρα.
Θα ανοίξεις μια τρύπα στο στήθος μου "τυχαία"
πάνω απ' το μέρος της καρδιάς με ένα αθώο
κατσαβίδι.
Θα μου σπάσεις τα κόκκαλα με τα ίδια σου τα χέρια,
γυμνά... Τα βελούδινα χεράκια σου
και γλυκό φιλί θανάτου, τα χείλη σου,
βίαια θα γευτούν το καλύτερο κομμάτι της.
Αυτό που σου ανήκει.
Το πιο αθώο.
Και μ' ένα χαμόγελο, αθώα σαν τις πράξεις σου
αθώο,
θα με ράψεις για να ξυπνήσω τρυφερά
απ' την αναισθησία μέσα στη θέρμη
του αγαπημένου μου στήθους σου.
Θα με φιλήσεις...
Μπροστά σε όλους τους εραστές σου
που μασκάρεψες γιατρούς.
Μπροστά σε όλες τις ενοχές
που βάφτισες θεραπεία.
Μπροστά στην ίδια την αγάπη μου για σένα
που είναι αειθαλής και ακούραστη.

http://www.youtube.com/watch?v=5rwr21UoF8w

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Νιώθεις κάτι;
Δεν νιώθεις τίποτα...
Απλώς δεν νιώθεις.
Βλέπεις την ηδονή μπροστά σου,
τα χείλη πρόθυμα, το στήθος φουσκωμένο
ένα μουνί ζεστό κι όμως...
Απλώς δεν νιώθεις.
Δεν νιώθεις τίποτα...
Μόνο τη θλίψη.
..............................................
Eεϊ!!! Χρόνια πολλά!!!

ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΗΣ

Νυστάζω ρε... Μα δεν πάω να κοιμηθώ.
Μου τη βιδώνει που πολλοί με λένε τεχνοκράτη.
Και προσπαθώ τόση ώρα να αποδείξω με τρόπο ρομαντικό
πως δεν είμαι.
Η αλήθεια να λέγεται... Δεν έχω τι να πω.
Να πω με λόγια ποιητικά ότι δεν έχω σκέψη λογική;
Να αποδείξω τι;
Είναι κακό αυτό;
Τι είναι ο τεχνοκράτης;
Στη σκέψη των ανθρώπων διαβρώνονται οι λέξεις
κι όπως το νόημα χάνουν οι λέξεις σε -ιστής
έτσι τις χάνουνε κι αυτές σε -κράτης.
...............................................................
Μαλακίες... Δεν έχω έμπνευση απόψε.
Από αύριο ας μιλήσουμε πάλι για τις σχέσεις
και τα αισθήματα που είναι πιο δύσκολα να τα ορίσεις
οπότε γράφουμε τα ποιήματα.
Τεχνοκράτης μάλλον είναι αυτός
που μοντελοποιεί τις σχέσεις και τα αισθηματα
και κάνει προβλέψεις.
Μα είναι πολύ εύκολο να γίνει
κάποιος από αυτούς ρομαντικός
σαν σταματήσουν να βολεύουν οι προβλέψεις.

ΑΛΚΟΟΛ

Ρέεις άφθονο στα χείλη μου
με κάνεις και ξεχνώ.
Θολώνεις τη σκέψη μου
δεν βλέπω...
Πόσο πολύ σε αγαπάω!!!
Βασιλιά, κρατάς τα ηνία
τη λογική μου ελέγχεις.
Χαίρομαι που σε γνώρισα.
Που σε πλήρωσα αδρά.
Σε κατανάλωσα.
Πόσο θα διαρκέσεις,
γλυκό ναρκωτικό;
Μπορείς να μείνεις στο συκώτι μου
αιώνια.
Να σε μεταβολίσω δεν ποθώ.
Μέσα μου θέλω να 'σαι,
μέχρι τις νύχτες να κοιμάμαι
να μπορώ,
ξανά μην πληγωθώ.
Μείνε μέσα μου.
Τι είσαι;
Μπύρα, τζην, ρακόμελο καυτό.
Τα σωθικά μου ζέστανε,
ζάλισέ το μυαλό,
να μη σε σκέφτομαι.
Να βλέπω στις γωνιές ελπίδα νέα,
κορίτσια πρόθυμα να μ' αγαπήσουν
να με ερωτευτούν, να νιώσω όπως τότε,
που το κρεβάτι έγερνε κι ας ήταν σταθερό.
Δώσε μου εικόνες θολερές,
πατούσες γυναικείες
στο στήθος ν' ακουμπώ
και να ζεσταίνουν την ψυχή
σαν να 'τανε οι οικίες
πατούσες που ποθώ
στο στήθος ν' ακουπήσουν, στα χείλη
που μπήκες μια νύχτα εσύ
σαν διαρρήκτης,
μεθυστικό αλκοόλ.

ΟΡΑΜΑ

Τραβώντας τα λαρύγγια μου,
ξεκόλλησαν τα σωθικά μου. 
Πάνω σε μολυβένιο πάγκο
τα άπλωσα.

Κι οι αλυσίδες τραβήξαν το κορμί
με τα τσιγγέλια που κρατάνε τη σάρκα
σκίζοντάς την ανυψώνοντάς με.

Ίσα που αναπνέω.
Ίσα που ζω.
Κι η παγωμένη ανάσα μου πέφτει
στο ματωμένο δάπεδο να γίνει
χίλια κομμάτια.

Μα έχω την ψευδαίσθηση
πως κει που βλέπω φως,
υπάρχει ένα παράθυρο
εκείνη να μπει να με γιατρέψει.

ΣΕ ΜΙΣΩ ΚΑΙ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ

Το μίσος και ο έρωτας κολυμπάνε μαζί
στη θάλασσα μιας ατέρμονης θλίψης.
Κι εύχομαι το θάνατο σε ανθρώπους!
Κι εύχομαι κατάρες θλιβερές που δεν αρμόζουν
σε άνθρωπο.

Το σκότος να γεμίσει των ανθρώπων τις ζωές.
Και λάβα να κατρακυλά πάνω στις γης της ομορφιές.
Το δροσερό ρυάκι δηλητήριο
στα σωθικά όλων,
της φύσης μας υπάρξεις.

Άργησα...
Μάλλον άργησα πολύ να καταλάβω.
Είμαι ανίκανο θεριό, σταγόνα στη βροχή.
Μα όσο περνάνε οι στιγμές μόνο το θάνατο...
Θέλω να τον βρει, μέσα στο πλοίο...
Να πνιγεί.
Να κλαίει με λυγμούς.
Πικρή μετάνοια.

"Με μισείς"
"Σε μισώ και σε λατρεύω" 

ΟΝΕΙΡΟ... ΚΑΚΟ;

Είδα ένα όνειρο, για το οποίο
τίποτα να πω δεν έχω.
Να συζητήσω δεν έχει σημασία.
Αφού ήταν ένα όνειρο,
ένα ψέμα.
Κι ας μου ΄χει σακατέψει,
πρωί Κυριακής,
την ψυχολογία.
Μου έδειξε ένα μέλλον
που δεν ήθελα να δω.
Ένα μέλλον που εγώ ήμουν μόνος,
αλλά εσύ δεν ήσουν
και να 'ρθω πια δεν με περίμενες.
Μα εγώ ήμουν εκεί.
Εγώ... Τα πραγματά μου...
Κι εσύ ένα τείχος Σινικό
χωρίς περάσματα,
να έρθω πιο κοντά σου.
Ένα τοίχος αδιαπέρατο τα μάτια σου
με διώχναν μακρυά σου.
Ώσπου ξύπνησα και ένιωσα
το ψέμα του ονείρου,
πως όλα αυτά που ένιωθα
δεν ήτανε αλήθεια.
..............................
Δευτέρα... Τρίτη...
Τετάρτη... Σάββατο
Το αίσθημα του ονείρου αυτού
ακόμα με στοιχειώνει.