ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Με φαντάζομαι.  Μέλλον...
Μοναχό και λειψό
στα σκουπίδια λιωμένο
με το βλέμμα νεκρό
στο κενό καρφωμένο.

Στο μυαλό η φωνή
παιδική να φωνάζει
 μ'ένα γέλιο λευκό
ένα αγόρι να τρέχει
 σ' ένα πάρκο αδειανό.

Και οι φίλοι που πήγαν
σε κοφίνια χωμένοι
να κοιτάζουν κι αυτοί
πώς περνούνε οι μέρες;
Το ποτάμι μακρύ.

Το ποτάμι...
Το ποτάμι τι;
Γλυκά παρασέρνει.
Τι γλυκά που μας παίρνει
μακρυά η ζωή.