ΕΑΥΤΕ ΜΟΥ

Σκοτάδι, φωτισμός χαμηλός
και καπνός στο δωμάτιο...
Χυμένος άτσαλα
σε μια πολυθρόνα,
"λες να κοιμηθώ απόψε";
Να με σκοτώνεις με το γάντι
να με κρατάς, πάντα, με το γάντι...
Εαυτέ μου.

Ώρες ολόκληρες να ψάχνω μέσα μου να βρω
ένα καλό "γιατί" να εξηγήσω...
Να εξηγήσω τι;
Αυτό που δεν γνωρίζω ότι ξέρω;
Σε ξέρω άραγε;
Ίσως δεν σε έμαθα ποτέ.
Ότι είχα στο μυαλό μου
ψέματα.
Ότι εικόνα είχα,
αυτή η τέλεια ιδανική εικόνα
εύθραυστη
όσο η ζελατίνα απ' τα τσιγάρα.
Δεν ήθελα να νιώθω έτσι.
Μα τελικά η απουσία σου με έχρισε και πάλι
ευτυχισμένο άνθρωπο.
Εαυτέ μου.

Οι επιλογές σου όρισαν να βρω
ένα καινούριο εαυτό
με νέα συνείδηση ξεκάθαρη
πως είμαι καλός, δεν είμαι μια πουτάνα.
Δεν θα αλλάξω ποτέ προς το χειρότερο
γιατί δεν αγάπησες ποτέ κανέναν
περισσότερο από τον εαυτό σου.
Εαυτέ μου.