ΓΕΥΣΙΓΝΩΣΙΑ

Γευόμουν άραγε το κρασί;
Από πάγκο σε πάγκο,
από φιάλη σε φιάλη
να δοκιμάσω της πατρίδας μου
ό,τι καλύτερο υπάρχει.
Ζυμωμένο με στοργή από τον κάθε
παραγωγό, πατέρα,
το ίδιο το παιδί του να καταναλώνεται
από εμένα.
Οι μυρωδιές, τα αρώματα, οι υφές...
Στη γλώσσα, στον ουρανίσκο
στα χείλη να νιώθω τους χυμούς...
Και είναι τόσο πολλά...
"Κάτι χαλαρό";
Ίσως ένα λευκό για αρχή
και για το τέλος κόκκινο
με έντονες τανίνες.
"Ίσως κάτι πιο άγριο, ατίθασο";
Ζαλάδα...
Σε χαλάνε.
Τόση δουλειά τόση στοργή,
πώς να μην τα πίνεις
όλα,
αλλά πώς να τα καταφέρεις
όλα,
κάποια στιγμή θα υποκύψεις.
Είναι τόσο πολλά!
Ξεκινάς δυστυχώς,
κάποια πρέπει να αρχίσεις να τα φτύνεις,
να καταπιείς τα πλέον άξια του γούστου σου...
Ο λόγος περί οινοποσίας....
......................................................................
Ο λόγος περί συνουσίας....