ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Δεν γράφουμε ποιήματα,
τραγουδάμε προτάσεις.
Ντύνουμε τις λέξεις με μουσικές
που δεν ακούν σε νότες.
Δίνουμε στα λόγια μας πόθο να καίει
τα αυτιά που τα ακούνε,
γινόμαστε πυρκαγιά
κι οι φλόγες κρατάν τις ψυχές μας ζεστές.
Δεν θα πεθάνουμε ξενέρωτοι.
Δεν θα χαθούμε σαν πόρνες βιασμένες
και δαρμένες.
Θα φωνάζουμε.
Θα κράζουμε και μετά θα γελάμε.
Θα είμαστε ζωντανοί
με τα στραβα και τα ίσια μας.
Ναι ρε γαμώ την τρέλα μου.
Θα ερωτευόμαστε με τα πουλιά
κάτω από τις ακτίνες του ήλιου,
όταν αυτός ανηλεώς μας ιδρώνει
και μας μουλιάζει σε αυτά τα ατέλειωτα καλοκαίρια.
Δεν θα πεθάνουμε ανέραστοι,
αλλά φλογεροί, για την πλάκα μας, ερωτίλοι.
Κι αν μας τη βαράει θα μελαγχολούμε
κάτω από την πανσέληνο δίπλα στο κύμα.
Επειδή ξερνάει αυτός ο τόπος,
ανθρώπους σαν κι εμάς.
.....................................................
Υ.Γ.
Αϊ σιχτίρ
γιατί έχουμε και λίγο από αυτό!