Τα πόδια μου βυθίζονται στα χαλίκια της παραλίας
και το κεφάλι της μέδουσας κοιτάζει τη σβησμένη λάμπα.
Πώς μπέρδεψα τα όνειρα με τις οφθαλμαπάτες;
Το κεφάλι γύρισε από την άλλη μεριά.
Λεωφορεία ψάρια, σειρές παρελάσεις μες στα μάτια,
μίλαει όμορφα, σιμώνει ένα καπέλο,
που χάθηκε κι αυτό
ή μήπως όχι;
Άδειασα· μου λέει
ψάχνω ένα κεφάλι
στων αυτιών την όχθη.
Να στηρίξω τη μίζερη μου φύση, να νιώθω χρηστικός
κι αν όμως όχι; Τι;
Μπέρδεψα τη ζωή μου με το διαβατήριο,
εκείνο που θα με έδιωχνε από αυτή τη χώρα.
Ποια χώρα; Βλέπεις κάτι εσύ;
Δύσκολο...
Δύσκολο είναι μόνο το χέσιμο μετά από εφτά μέρες αποχής.
Αν το είχα νιώσει ποτέ...
Δεν έχω νιώσει μάλλον τίποτα...
Ακόμα...
(ΦΟΝΤΑΡΑΣ ΠΡΟΥΣΑΛΗΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου