ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Αγαπώ τις δύο θάλασσες.
Πολλές φορές κολύμπησε το είδωλο μου σε αυτές.
Πολλές φορές φωτίστηκε η ζωή μου.
Υπήρχαν κι άλλες, όμως που φοβήθηκα
σαν ζάρωσαν τα φρύδια και ξεχύλησαν,
πλημμύρισαν τα μήλα με νερό κι αλάτι.
Κι αγάπησα τη γούβα·
εκεί συγκεντρώθηκαν όλα τα δάκρυα
δρόσισε το κορμί.
Δρόσισε ο κόσμος όλος!
Και ρίγησαν οι κορυφές των λόφων,
γινήκαν γαλαξίες,
με κερασένιους ήλιους στο κέντρο
όλα να περιστρέφονται γύρω τους.
Όμορφος κόσμος!
Πήρα τον κατήφορο και βρήκα ενα πηγάδι
νερό δεν είχε για να πιώ,
με οδηγούσε μέσα
στης ζωής το πρώτο πρώτο κλάμα.
Με έδειωξε πιο χαμηλά,
σε μαλακά αρώματα,
απαλές επιδερμίδες,
γεύσεις φρούτων
και  νερά παντού ολόδροσα να τρέχουν.
Τι στοργική η ζεστασιά!!!
Αναδυόταν από τον πυρήνα.
Τότε ήξερα αυτός ήταν ο προορισμός μου
εκεί έπρεπε να μείνω· να μπω μέσα
για να είμαι ασφαλής για πάντα όπως τότε,
πριν πολλά πολλά χρόνια.

http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=251&cat=4