ΕΜΦΥΛΙΟΣ

Μέσα στην αϋπνία μου κοιτώντας τη δουλεία μου
ανέγγιχτος μπροστά σε ένα πισί,
ο φίλος, το εργαλείο της γενιάς μου.
Μιας βουβής κραυγής ο απόηχος
φτάνει εντικτωδώς στα αυτιά μου.
Το διαδίκτυο...
(Ηλίθια κι αυτή η λέξη...)
Το ίντερνετ...
(Εφόσον δεν παράγουμε πολιτισμό ας τον υιοθετήσουμε σωστά).
Στα πάνελ σφάζονται ακόμα οι καραγκιόζηδες...
Ποιανού η ψωλή να είναι πιο μεγάλη;
Μόλις ξεκίνησε...
Είναι τυχαίο που η εξαθλίωση αντί να ενώνει,
διχάζει τους ανθρώπους;
Επειδή ακόμα αφήνουμε να κυκλοφορούν ελεύθερες
τούτες οι σαστισμένες γραβάτες.
Το μίσος φέρνει μίσος.
Ακόμα κι αν το αντικείμενο είναι αυτοί,
δεν πρέπει...
Είναι, ναι! Οι μόνοι ηθικοί αυτουργοί,
μα όχι οι μόνοι ένοχοι.
Μόλις ξεκίνησε...
Το πρώτο αίμα χύθηκε...
Βλέπω φωτιές και καπνούς στις ατραπούς μας,
βλέπω λαϊκόφατσες κρυμμένες στην εθνική τους ζελατίνα
να φωνάζουν στα παράθυρα
κι οι καημένοι να εκτονώνουν τον καημό τους
πάνω στα μοναδικά ταξικά αδέρφια τους.
Έθνος κράτος. Έθνος ψέμα.
Ποιο έθνος;
Έθνος ανάδελφο.
Αυτό που μεταναστεύει στο πλανητικό χωνευτήρι;
Ποιο κράτος;
Μόνο κράτος το παγκόσμιο χωριό,
μόνη μου πατρίδα οι άνθρωποί μου.
Τι σχέση έχω εγώ με αυτούς που είναι εδώ;
Μόλις ξεκίνησε
κι ο πρώτος άνθρωπος πέφτει νεκρός
στο πεζοδρόμιο.

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=530670