ΜΩΡΟΣ

Ακόμα ένα καλοκαίρι που θα γίνει χειμώνας
κι αυτός με τη σειρά του πάλι καλοκαίρι θα γενεί.
Όλες οι εποχές να μοιάζουν τόσο ίδιες,
να μην ξεχωρίζεις τι έγινε πότε.
Μόνο οι ιδιαίτερες στιγμές.
Να μετράς το χρόνο από την τελευταία
τέτοια στιγμή για να ξέρεις πως γερνάς.
Παρόλο που το μυαλό σου μοιάζει αμετάβλητο,
πιο ώριμη είναι τώρα η σκέψη σου.
Κι αν δεν έγινε αυτό,
δεν πρόκειται για νεότητα,
αλλά μωρία.
Κι αν πάλι εσύ δεν θες να το πιστέψεις
και αποφάσεις κρίσιμες να πάρεις·
ο χρόνος για σένα
δεν έχει ακόμα φτάσει,
ίσως οι αλλαγή των γραμμών απάνω στον καθρέφτη
σε βάλει στη θέση σου.
Κι αν επιμένεις πάλι την αλήθεια να αρνείσαι
και θεωρείς πως όλα αυτά δεν έχουν σημασία,
γιατί μες στις παρέες νεαρών κοριτσιών ξεχνιέσαι
και σαν δράκουλας ρουφάς απ' την νεότητα τους,
εύκολα εσύ ο γραφικός πάλι θα μείνεις μόνος
όταν αυτές μεθαύριο θα μεγαλώνουν τα παιδιά τους.
Και θα αντιστέκεσαι ακόμα, εσύ τρελέ·
με ένα σταφιδιασμένο σώμα,
μια μασκώτ για αυτούς που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους
και το δικαίωμα ακόμα
να κάνουν λάθος.