Αν γίνω πυροτέχνημα,
να σκάσουν τα κομμάτια μου ψηλά στον ουρανό
να περπατάς στο δρόμο να σε ποτίζω με το αίμα μου
να αράζεις στο μπαλκόνι σου, να πίνεις το ποτήρι σου,
"πλιτς"· το μάτι μου να αιωρείται στο ποτό σου,
να βγεις από το λεωφορείο, μίζερος απ' τη δουλειά
και να πατήσεις τα εντόσθια μου στο πεζοδρόμιο,
να ανοίξεις την τηλεόραση και να δεις στο σύνταγμα
όλους αυτούς να τρώνε την καρδιά μου ζωντανή
λίγο πριν για πάντα αυτή σιγήσει.
Άραγε τότε θα κουνήσεις τον κώλο σου,
θα ξεκολλήσεις το μυαλό σου
από την ιδιωτεία σου
και τα "ατομικά σου δικαιώματα".
να σκάσουν τα κομμάτια μου ψηλά στον ουρανό
να περπατάς στο δρόμο να σε ποτίζω με το αίμα μου
να αράζεις στο μπαλκόνι σου, να πίνεις το ποτήρι σου,
"πλιτς"· το μάτι μου να αιωρείται στο ποτό σου,
να βγεις από το λεωφορείο, μίζερος απ' τη δουλειά
και να πατήσεις τα εντόσθια μου στο πεζοδρόμιο,
να ανοίξεις την τηλεόραση και να δεις στο σύνταγμα
όλους αυτούς να τρώνε την καρδιά μου ζωντανή
λίγο πριν για πάντα αυτή σιγήσει.
Άραγε τότε θα κουνήσεις τον κώλο σου,
θα ξεκολλήσεις το μυαλό σου
από την ιδιωτεία σου
και τα "ατομικά σου δικαιώματα".
ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑ
Άραγε θα είναι αρκετό...;
Αν γίνω πυροτέχνημα...
Να σκάσουν τα κομμάτια μου ψηλά στον ουρανό
να περπατάς με την ομπρέλα,
να βρέχει με το αίμα μου
να γυρνάς βρώμικος, ιδρωμένος με το λεωφορείο,
να γλιστράς στα εντόσθια μου στο δρόμο
ν' αράζεις, να τα πίνεις στην ταράτσα,
ο οφθαλμός μου -splitz-,
να αιωρείται στο ποτό σου
να παίζει η τηλεόραση, στο σύνταγμα
να τρώνε την καρδιά μου
λίγο πριν σιγήσει
για να βλέπεις.
Άραγε θα είναι αρκετό...;
Να ξεκολλήσει κώλος και μυαλό
από την ιδιωτεία
και τα "ατομικά σου δικαιώματα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου