ΔΕ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙ΄ΑΥΤΑ

Ποια είναι η ανάγκη αυτή
που σπρώχνει το κορμί
και την επιθυμία
να έρπω σε λάσπες υγρές
και κοπριά
παρέα με το σώμα
που το κορμί ποθεί.

Έγω έξω από τον κόσμο
και μέσα σε αυτόν
να κυλιέμαι σε εμετούς
και να χαϊδεύω με το σάλιο μου
το σάλιο ενός ανθρώπου
να δαγκώνω με τα δόντια μου
τα δόντια του
πατούσες να ρουφώ ως το λαρύγγι.

Τα νύχια μου βαθειά
μέσα στη σάρκα
η σάρκα ένα κουμπί
που αφήνει τη φωνή
να ηχεί μέσα στο σύμπαν
να ζωγραφίζω τον κόσμο με το αίμα
και το σπέρμα.

Βίαιες πράξεις
σε ένα βίαιο κόσμο
γεμάτο πάθη κι έρωτα
με συνοδεία κουστωδία
το σαρδόνιο χαμόγελο
να με κοιτάει κάθε φορά
που σπαράζει το είναι μου
ανάμεσα απ' τους μηρούς
σφιχτούς του σώματος παρέα.