TΟ ΜΕΛΛΟΝ

Ονειρευόμαστε ένα μέλλον

σκεφτόμαστε τα πράγματα που χαρά θα μας δώσουν

Περνάμε καλά...

Δε θέλουμε να προχωρήσουμε

Χαιρόμαστε για τα παιδικά βήματα των τετράποδων απογόνων μας

και νιώθουμε ευτυχισμένοι τη στιγμή που σηκώνονται στα δύο.

Και σκεφτόμαστε πόσο ευτυχέστεροι θα είμαστε

να τα δούμε να μεγαλώνουν

Να γίνουν κι αυτοί ευτυχισμένοι

ευτυχισμένοι σαν εμάς...

Που θέλαμε να παγώσουμε το χρόνο κι όχι να ζήσουμε

την ενδεχόμενη απώλεια που θα ‘ρθει

αγάπη μου...

Που θέλαμε να παγώσουμε το χρόνο για να σταματήσουμε

να επενδύουμε συναισθηματικά στο μέλλον

ώστε να εισπράξουμε τους τόκους μέσω των παιδιών μας

Απλά να μπορώ να ζω και να υπάρχω μαζί σου

χωρίς να σκέφτομαι τι θα γίνει

χωρίς να σκέφτομαι τι θα πρέπει να γίνει

και τι θα είναι εφικτό με τα δεδομένα που μάθαμε να ζούμε

Να μπορώ τώρα που σ’ αγαπάω να είμαι μαζί σου

Τώρα που θέλω να σ’ αγκαλιάσω να κουρνιάζω στο στήθος σου

και να μη σκέφτομαι το μέλλον

Να μη ζω γι’ αυτό που μπορεί ποτέ να μη συμβεί

αλλά γι’ αυτό που τώρα νιώθω και συμβαίνει

Η συνύπαρξή μου μαζί σου