ΣΚΕΨΕΙΣ Σ.Ν.

Οι κάρτες δεν μυρίζουν.
Ίσως και κάτι να έγραφαν στο πίσω μέρος τους·
ένα τηλέφωνο, μια διεύθυνση,
ίσως τα κόκκινα χείλη μιας αφιέρωσης.

Θέλω εμπόδια συνεχώς.
Όπως το θέατρο να είναι και η γραφή μου.
Μίλα μου, εγώ να προσπαθώ.
Πες μου για τον ουρανό στην πόλη του χρήματος.
Πες μου για τα φώτα απ' το παράθυρο.
Να μοιράσουμε διαλόγους με τους φίλους μας,
ενώ θα μοιράζουμε ερωτικά μηνύματα κάτω
από το ψηφιακό τραπέζι.

Δεν θα αλλάξω τίποτα.
Όλα θα μείνουν αναλλοίωτα,
όπως τα ξέρασαν τα χέρια μου πάνω στο πληκτρολόγιο.
Κι ας μην καταλάβει ποτέ κανείς τίποτα.
Ας μην μπορέσει η λογική τους να χωρέσει τις εικόνες.
Μακάριοι αυτοί που απλώς θα ψηλαφίσουν
και λίγο, επιδερμικά θα νιώσουν.
Καληνύχτα.