ΑΠΟΣΤΟΛΕ

Στις μοναξιάς το σχολικό θρανίο
ήρθες· οι μοναξιές μας γίναν δύο.
Να καταλάβουμε τον κόσμο
και να αλλάξουμε κι οι δυο τους εαυτούς μας.

Τσίπουρα να πιούμε, πρωτοχρονιά
βόλτα στην παραλία
και μέσα σε όλα αμετροεπείς
τους άλλους να τους πούμε,
εμείς που τότε θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο
όχι με κόκκινο, με πράσινο, με μπλε και βυσσινί,
με χρώμα αστιγμάτιστο βαρύ σε τόνους γκρι.

Και φύγανε οι σχέσεις και οι έρωτες
Απόστολε
και πράξη μας δεν έγινε ποτέ η θεωρία
εσύ εδώ κι εγώ εδώ, ποιος ξέρει πια τι κάνεις;
Με ένα πικρό χαμόγελο κρατώντας μια κάρτα
γράφω για ένα παρελθόν που μοιάζει μακρινό
είτε εικοσιοκτώ, είτε τριανταοκτώ,
θα σιγο-βράζει μέσα μου να το αποζητώ.

http://www.youtube.com/watch?v=WTh-U3rK91o