Κάποιος θα ξέρει την αιτία
που σαν το χέρι σου κόβεις,
το αίμα αφήνεις να βάφει τα χαρτιά σου·
που κάποιος δε θέλει να προφέρει ποτέ
σωστά το όνομά σου.
Όταν η αιωνιότητα διαγράφει σταθερή πορεία
προς τη μέρα της νεκρικής γονιμότητας
και πάντα οι ίδιοι ανόητοι έρχονται να διαγράψουν
τις καμπύλες εκείνες που εκπληρώνουν πιο γρήγορα
τον κύκλο της...
Τα ίδια λάθη, οι ίδιες θέσεις, στους ίδιους ανθρώπους…
Κάποιος θα ξέρει την αιτία για όλα αυτά.
Ο λόγος στους φίλους σου, λέξεις γραμμένες στο νερό
και το τομάρι τους μοναδικό φορτίο στη ζωή τους να σηκώσουν·
ακόμα και στο κενό το φορτίο τους φαίνεται
πλήρες...
Ίσως αν φεύγαμε να ζήσουμε μόνοι, να ήταν μια κάποια λύση
ή αν παίρναμε ένα περίστροφο να επιβάλουμε
την τέλεια ιδανική ισορροπία μας.
Ξέσπασμα, μίσος...
Ο κόσμος μας ωθεί στα πιο καταπιεσμένα ένστικτά μας
παρόλο που για να φτάσουμε ως εδώ, τα ξεπεράσαμε.
Κάποιος όμως θα ξέρει την αιτία.
Οι επιλογές πάντα θα φαίνονται λίγες...
Αν θες απλά να τους σώσεις όλους,
τάισέ τους με όσο περισσότερα ηρεμιστικά μπορείς.
Αν πάλι θες να βρεις νέες ισορροπίες,
επέβαλε την κυριαρχία σου και χτίσε κτίρια περίτρανα, μεγαλειώδη,
στα οποία θα παίζουν σκοποβολή οι διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις
και συνέχισε τον κύκλο.
Συνέχισε τον κύκλο και κάποιος θα σκαρφιστεί μια αιτία.
Συνέχισε τον, αν και κάλλιστα θα μπορούσες να ορίσεις
μια νέα πορεία που θα έτεινε προς μια λαμπερή, γόνιμη
αιωνιότητα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου