ANAMNHΣΕΙΣ

Αρχίζω να πιστεύω πλέον,

τι νόημα θα είχε, όσες ευχάριστες στιγμές κι αν ζήσεις,

αν δεν υπήρχανε μετά οι αναμνήσεις;

Ακόμα και άσχημες στιγμές, για να μην πω φριχτές,

έχουν μια περίεργη γλύκα σαν τις κοιτάς πίσω στο χθες.

Βρίσκεις κάποιο νόημα, γεμίζεις τη ζωή σου

και συνεχίζεις να τη γεμίζεις κάθε φορά που τις θυμάσαι.

Όταν εξιστορείς τις εμπειρίες στους φίλους που ‘ναι μαζί σου

και σου βρίσκουν νέο νόημα σ’ αυτές και γίνεστε ένα,

βιώνουν ένα κόσμο που δεν έχουνε βιώσει

κι έτσι η σοφία μέσα τους μοιάζει να μεγαλώνει,

κάθε φορά που μια άλλη εικόνα

σ’ ένα κόσμο μακρινό τους προσγειώνει.

Τα μάτια σου μάτια τους, τα αυτιά σου αυτιά τους

όλες οι αισθήσεις, το σώμα σου δικά τους.

Και σαν η μέρα έρθει που τούτη η ζωή πάει να τελειώσει

τότε οι αναμνήσεις σου δε θα χαθούν στου Χάρου το καλάθι,

κάποιοι σε κάποιους θα τις πουν και κάποιος άλλος θα τις νιώσει

και θα μάθει.