Ο φωτεινός σηματοδότης, το πρώτο βλέμμα της αυγής,
τον είδαμε τυχαία, τώρα ρυθμίζει τη ζωή μας·
μες στα μάρμαρα ο θρήνος έπεφτε βαρύς
απ’ τη σαπίλα των χόρτων στη χαρωπή αυλή μας.
Ο φωτεινός σηματοδότης, τελευταίο βλέμμα, ακόμα είναι εκεί.
Τυχαία τον είδαμε και τώρα λήγει τη ζωή μας.
Είναι το μόνο πράγμα που θα μείνει μέσα στην ψυχή μας
σηκώνοντας τα μάρμαρα, βουλιάζοντας στη σάπια μας αυλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου