ΝΕΟΣ ΙΙΙ

Θερινό το μακελειό κι απόψε.

Κλείσανε τα σινεμά για να παν να δούνε βίντεο.

Η ταβέρνα σερβίρει κινητά για χορτοφάγους

και η εκκλησία αντί γι’ αντίδωρο μπιφτέκια από σόγια.

Οι καμπάνες χτυπούν τα trendy ring tones

για να πάει και ο τελευταίος πικραμένος να ρεφάρει

ό,τι ο Θεός του στέρησε μια μέρα

που ο δείκτης απ’ το Ζάλογγο πήδηξε μουδιασμένα.

Με πόση ομορφιά και χάρη

αυτοί οι κύριοι μοιράσανε το χώμα

και στη μπανιέρα του πνιγμένου κανείς δε σκέφτεται

να παρατείνει τη ζωή, τραβώντας το λαστιχένιο πώμα.

Ας ρίξουμε λίγο ακόμα ιδρώτα στα μπλουζάκια μας

να γίνουμε αποδεκτοί επαναστάτες.

Ας τρέξουμε για μια φορά ακόμα στα σοκάκια

γιατί το βλέπω, η ώρα έρχεται που θα μας πάρουν με τις ντομάτες.

Ποιος είμαι, ποιος είσαι, τι συμβαίνει,

τι άλλο θαρρώ πως θα σκεφτώ,

πλέον τι άλλο να γράψω απομένει;

Ποιον άλλο τρόπο να διαλέξω;

Το ξέρω ότι κι αν κάνω πως θα χάσω

μα εγώ δε θα διστάσω και θα παίξω.

24-04-03