ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ

Ευτυχία! Ένα πυκνό καταπράσινο δέντρο,

με κλαδιά που δημιουργούν δαιδαλώδη μονοπάτια που οδηγούν το καθένα

σε ένα όμορφο μοναδικό συναίσθημα που....

Όχι, δεν είναι αυτό που θέλω.

Φαίνεται απίστευτο, αλλά τελικά, άμα αισθάνεσαι ευτυχής,

δεν ξέρεις τι να γράψεις.

Όσο πιο υγιής είσαι, τόσο περισσότερη τέχνη χαραμίζεις.

Να, έτσι μια μέρα ξεκινάς να περιγράψεις με λόγια ποιητικά την ευτυχία

και όσο πιο εξεζητημένες λέξεις ψάχνεις να βρεις,

τόσο περισσότερο χάνεις το νόημά της

Αντίθετα, η θλίψη μοιάζει πολυμορφικότερη, με περισσότερες πτυχές.

Κάθε πίκρα και δηλητήριο στην ψυχή των ανθρώπων

αντηχεί στην αιωνιότητα του κόσμου διαφορετικά.

Όμως επιμένεις και λες: «Δεν είναι δυνατόν! Θέλω να γράψω για τη χαρά.

Θέλω να μιλήσω γι’ αυτήν την καταπληκτική μου διάθεση».

Και τότε φτάνεις στο σημείο να πεις με πόση τελικά σοφία

περιέκλεισαν οι άνθρωποι τη διάθεση αυτή στη λέξη ε υ τ υ χ ί α .