Η ΣΕΙΡΑ

Αιθεροβάμων νεαρός τη μοίρα θαρρεί πως κυριεύει,

καθώς χαμένα πρόσωπα αντικρίζει σε θολές φωτογραφίες.

Ψάχνει μια λέξη να εκφράσει την απώλεια, τη θλίψη,

ψάχνει νόημα στις πράξεις της ζωής εκείνων.

Σκέφτεται...: «Υπήρξαν ποτέ αυτοί οι άνθρωποι

ή είναι ένα προϊόν της φαντασίας μου;

κι αν όχι, τώρα πού είναι;

Ποιες νέες χώρες κατακτούν

και ποιοι άνθρωποι ευτυχούν να τους γνωρίσουν;»

Δεν είναι κρίμα που ξέρεις τόσο καλά

πως αν όλα παν όπως θα πρέπει,

έναν-έναν θα τους δεις με τη σειρά,

ο ένας μετά τον άλλο να φεύγει;

Σκέψου μόνο πόσους ακόμα, γιατί είσαι στην αρχή,

ΠΡΕΠΕΙ να δεις να φεύγουν

αλλά και πόσοι νέοι προσδοκούν να τους γνωρίσεις

και να αναπληρώσουν το κενό που οι άλλοι θα αφήσουν.

Έτσι θα γίνεται μέχρι να πάρεις εσύ σειρά,

θα σε κοιτάνε οι μικροί κι αυτοί σε θολές φωτογραφίες,

θα ψάχνουν νόημα στις πράξεις της ζωής σου

και θα νιώσουν την απώλεια, τη θλίψη

δίχως το γιατί να ξέρουν.

Αφού όλα πήγανε καλά,

όπως έπρεπε,

έφυγες κι εσύ με τη σωστή σειρά...