ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Τα φώτα απ’ το δρόμο, αντανακλούσαν

στο τζάμι του μικρού δωματίου.

Δυο άνθρωποι ξέμειναν στο δρόμο ξαπλωμένοι·

όλη η πόλη έχει παραδοθεί στα χάδια του Μορφέα.

Μόνο δυο μάτια μένουν να κοιτούν,

πίσω απ’ το παραθύρι.

Το κορίτσι που ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να μάθει

τι πραγματικά στην ψυχή του κρύβει

παρατηρεί ανέκφραστα τη νάρκωση της φύσης

και πλάθει όμορφες εικόνες μέσα στο μυαλό της.

Σηκώνει το χέρι στον αέρα και ζωγραφίζει

τον κόσμο όπως αυτή ήθελε να βλέπει,

με χρώματα ζωηρά και όχι παγερά,

σαν τα αισθήματα που κλήθηκε να νιώσει.

Ένα-ένα σβήνει τ’ αστέρια και εμφανίζει

ένα λαμπερό ουράνιο τόξο που οδηγεί μακριά απ’ αυτό το σπίτι,

οδηγεί πολύ μακριά από αυτό το σκυθρωπό δωμάτιο,

σε μια ζεστή αγκαλιά έτοιμη να την προστατεύσει

απ’ οτιδήποτε άλλο σκοτεινό και ύποπτο...

Οδηγεί στον κόσμο που ήθελε πραγματικά να ζήσει,

στον κόσμο που ονειρεύτηκε παιδί

και που τόσο όμορφα ζωγράφιζε

στα αθώα όνειρά της.

…………………………………………………………….

Καληνύχτα μελαγχολικό κορίτσι,

σήμερα το βράδυ θα ζωγραφίσουμε μαζί

αυτό το όνειρο.