Όταν τόση ομορφιά χάριζες
σε τούτη δω τη φύση
θα ‘τανε τρεις τα ξημερώματα
μετά από ένα ακόμα εξοντωτικό μεθύσι.
Μέσα στη θέρμη του αλκοόλ ζωγράφισες
ήλιο λαμπρό στον καταγάλανο ουρανό
και ζαλισμένος από την τερπνή σου μέθη
καμπύλες ομαλές σχεδίασες για να ορίσεις
ότι αποτελεί και στιγματίζει τούτον τον πλανήτη.
Κι ενώ θεάρεστο έργο πήγαινες να παραδώσεις
στο τέλος, εκεί που άρχισες να ξενερώνεις,
ζωγράφισες εμένα.
Μια απόλυτη ευθεία που έκανε κομμάτια
το ελεύθερα εκφρασμένο όνειρό σου
στην πεζή πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου